Vanishing twin en meer slecht nieuws

Afgelopen paasweekend voelde ik ineens hele herkenbare dingen gebeuren in mijn lijf die ik herkende van mijn eerste zwangerschap. Het zal toch niet echt plotseling raak zijn?! Deze maand had ik al wel gevoeld dat mijn eisprong een dag eerder was en er daardoor een heel klein risico was maar we waren er eigenlijk nog totaal niet mee bezig om voor een tweede te gaan, eerst de zolder verbouwing achter de rug hebben was het idee... Als een soort struisvogel negeerde ik alle signalen en deed het af als teveel paaseitjes gegeten 😅 na 4 dagen, dag 21 van m'n cyclus toch maar en test gedaan en ja hoor een knal positieve test! Verrast maar oh zo blij dat het ons gegund was nog een keer zonder problemen zwanger te worden. Maar net als bij mijn eerste zwangerschap kreeg ik wat krampen en bloedverlies, helaas kon ik pas na onze vakantie bij de verloskundige terecht en hebben we ter geruststelling zelf een echo laten maken met 6+2 weken. Gelukkig zagen we een goed groeiende pinda met een mooi kloppend hartje ❤️ naast dit geweldige nieuws kregen we ook te zien dat er nog een vruchtzakje zit waarvan het kindje helaas gestopt was met groeien, dit verklaarde de krampen en bloedverlies maar met Frummel 1 zat het wel goed. Door het verlies van dit kindje werd onze blijdschap overschaduwd maar uiteraard waren we helemaal happy en konden we alsnog gaan fantaseren over de komst van de kleine.
Vorige week met 7+6 weken stond er alsnog een afspraak in het ziekenhuis gepland en hoewel ik nog af en toe wat krampen had en hierdoor niet volledig gerust was gingen we met veel zin naar deze echo. De echo ging moeizaam en duurde lang, zelf zag ik al dat het hartje een stuk langzamer klopte en tot onze schrik bleek het ook nauwelijks gegroeid te zijn. In tranen volgde een gesprek over wat we kunnen verwachten en dat zal helaas niet veel goeds zijn. Kapot van verdriet wachten we nu een week op een volgende echo waarbij waarschijnlijk het hartje niet meer zal kloppen. Het klinkt heel naar maar eigenlijk zou dat goed nieuws zijn aangezien de hoop dat het goedkomt al wel vervlogen is. Niet 1 maar 2 kindjes moeten verliezen die o zo welkom zouden zijn is heel moeilijk te verkroppen...