Kleurenblind .. en nu?

Bij mij in de familie zit er ook kleurenblindheid. Opa zag zelfs geen kleuren. Verschillende jongens in de familie hebben het ook en kunnen er perfect mee leven. Job bij de politie is geen probleem om maar een voorbeeld te geven.

Wist je dat er zelfs brillen bestaan die dit corrigeren. Zijn een soort van zonnebrillen. Zoek maar eens op!

Ik herken wel wat in jouw verhaal. Al is mijn zoontje nog een stuk jonger. Hij wijst sinds een aantal weken naar allerlei dingen en noemt ze blauw. Ook rood en groen bijvoorbeeld. Ik vraag het me toch wel steeds af, zou het?!...

Ik denk dat je je vooral zorgen maakt, omdat je blijkbaar nog niet vaak met kleurenblindheid te maken kreeg. Ik ben ermee opgegroeid, en ik kan je zeggen dat het allemaal heel erg mee valt...

Niet ikzelf, maar mijn beide broers zijn daltonisten. Dat wil zeggen dat zij moeilijk kleuren onderscheiden die in het rood-groen spectrum liggen. Je zou denken dat dat inderdaad problemen oplevert, want er zijn vele praktische zaken in onze samenleving die net op dat kleurenzicht rusten. Maar echt, het valt reuze mee.

Natuurlijk, ze konden geen piloot of astronaut worden... Maar mijn ene broer is ingenieur, mijn andere sterrenkundige. Op school hebben ze er nooit problemen mee gehad, ook niet met atlassen en dergelijke (het helpt natuurlijk wel dat de leerkrachten op de hoogte zijn, maar zelfs bij mijn broers was dat niet altijd het geval en er zijn nooit problemen geweest). Het was pas aan de universiteit, waar voor bepaalde vakken kleurenzicht vereist was, dat ze een medisch attest moesten voorleggen om een vrijstelling te krijgen voor bepaalde onderdelen van het examen (ze hebben overigens nooit een volledige vrijstelling o.i.d. gekregen, alleen voor bv. het praktische gedeelte van microscopie). Voor de rest hebben ze geweldig hun plan leren trekken. Ze hebben bovendien ook beiden zeer vlot hun rijbewijs gehaald (zonder problemen bij de stoplichten), mijn oudste broer heeft zelfs een rijbewijs voor vrachtwagens en aanhangwagens!

Het levert vooral soms grappige situaties op, zoals toen mijn broer zich zeer bedenkelijk afvroeg waarom een roodborstje eigenlijk een roodborstje wordt genoemd, of toen hij een bestelling deed van t-shirts voor een groep van de scouts... Hij was op kamp geweest in Zweden, en wilde blauw met gele t-shirts, zoals de kleuren in de zweedse vlag. Voor hem zag het er inderdaad perfect uit... ware het niet dat hij knal paarse shirts had besteld in plaats van blauwe. Mijn broer was eerst wat gegeneerd, maar uiteindelijk vond iedereen van zijn groep dit zo bij hem passen, en het verhaal erbij zo geweldig, dat ze allemaal, stuk voor stuk, die paarse shirts aantrokken en er fier mee paradeerden!

Als je zoon kleurenblind is, dan is dat geen ramp. Er zijn een paar kleine trukjes die hem kunnen helpen als het nodig is, (zoals de potloden labelen), maar voor de rest zou ik me vooral niet te veel zorgen maken! Het is zeker geen handicap! (Tenzij je zoon per se piloot wil worden, maar volgens mij is zelfs dit al achterhaald...)

En ik denk ook dat dit het beste is dat je aan je zoon kan leren: dat hij zich niet hoeft te laten tegenhouden door een klein ongemakje, dat hij niet onzeker hoeft te zijn. Dat hij dat ook niet hoeft weg te stoppen: als hij het niet ziet, ziet hij het niet, en niets kan dat veranderen. Dit is hoe hij is, en dat is zo cool!

Maak je geen zorgen dat hij eens kleren kiest die niet bij elkaar passen, er zijn genoeg mensen met vol kleurenzicht die er vast nog minder van bakken! (En mijn broer lost dat op door aan aaaaal zijn vriendinnen te vragen om voor hem te shoppen, kandidaten genoeg, hoor, en mijn broer voelt zich geweldig :p)

Wist je trouwens dat Marc Zuckerberg van facebook ook kleurenblind is? Hij draagt om die reden altijd grijs en blauw (saai he); maar dat is ook de reden dat de kleur van facebook blauw is, dat is een kleur die hij goed kan zien.

groetjes,

Lekkere boontjes

Ik besef me heel goed dat iemand die kleurenblind is niet anders weet dan wat hij ziet. Ik merk alleen zelf dat hij onzeker is wat betreft kleuren en hij het soms gewoon echt niet weet. Natuurlijk zal het hem niet beperken in zijn ontwikkeling en zijn er heel veel trucjes die ze automatisch inzetten, maar toch geven vele artikelen aan dat scholen vaak nog niet echt rekening houden met kleurenblindheid en je soms slechtere scores krijgt als kleur een rol speelt tijdens toetsing. Dat de kleuren er bij hem anders uit zien dan dat wij ze zien is totaal niet hinderlijk .. hij heeft de naam gegeven aan de kleur die hij ziet. Maar sommige kleuren kan hij simpelweg niet onderscheiden en zien er voor hem hetzelfde uit. Er valt absoluut goed mee te leven, maar als je artikelen leest dan kom je het stiekem vaker tegen dan dat je denkt.

Het is overigens een blog waarin ik mijn verhaal doe .. niet dat ik het zelf als een groot probleem ervaar ... het verdiepen in kleurenblindheid en het zien van beelden die het verduidelijken openen wel mijn ogen.

Kinderen passen zich makkelijk aan, alles wat ze anders zien is ze nog makkelijk aan te leren. Ik denk dat het een beetje vervelend is maar dat er heel goed mee te leven valt. Waarschijnlijk is het voor jou vervelender dan je kind?

Ik had een vriend die enkel 5% kleur zag. Voor zover ik weet had hij er niet zo veel problemen mee dat het hem stoorde of iets dergelijks. Het enige wat hij mij dan vroeg was of ik hem kon helpen met winkelen, want dat vond hij wel lastig.

Verder weet ik niet hoe dat voor een kind is.

Geen ervaring mee maar hij zal in de praktijk misschien wel tegen dingen aan gaan lopen (verkeerslichten niet trouwens, ongeacht de kleur dat hij ziet is rood gewoon de bovenste, oranje in het midden en groen onder), maar echt belemmeren in zijn ontwikkeling, dat geloof ik niet. Hij staat hier niet alleen in en er zijn genoeg alternatieven voor kleurenblinden. Hij leert ermee leven en zal eigenlijk niet anders weten. Online is er vast genoeg informatie te vinden.