Bevalling!

Maandag 20 januari 41week en 6dagen zwanger moesten we om 8:00u in het ziekenhuis zijn op de verloskunde afdeling voor het inleiden van de bevalling. Papa en mama hebben smorgens nog even lekker gedoucht zodat we de dag fris tegemoed konden gaan! We waren helemaal klaar voor jou komst klein meisje. Om ongeveer 7:30u alle spulletjes in de auto gezet en richting het ziekenhuis gereden. Gelukkig hadden we beide geen last van zenuwen. In het ziekenhuis aangekomen moest mama nog op de foto om een pasje te laten maken. Op de afdeling aangekomen kregen we een gewone kamer. Daar kreeg mama een ctg en gingen ze voelen op de buik of je nog steeds goed lag. Rond 9:30u kreeg mama een balloncatheter dit is een ballonnetje die er weer uit gaan als ik 3 cm ontsluiting had. Er was een verloskundige en een co-assistent, de co-assistent wou hem graag inbrengen en daar moest ik eerst toestemming voor geven. Na wat gepruts lukte het hem niet omdat hij het niet goed kon zien oid. Dus moesten we verhuizen naar een verloskamer waar een lamp was en ging hij het nog een keer proberen en deze keer ook met een eendenbek. Weer na wat gepruts lukte het hem nog niet en uiteindelijk heeft de verloskundige de balloncatheter geplaatst. We mochten een rondje gaan lopen als we dat wouden. Dit hebben we gedaan, beneden in de groote zaal waar je binnenkomt in het ziekenhuis voelde het al alsof ik een balletje tussen mijn benen had. Toch zijn we nog een stukje verder gaan lopen. Weer binnen in het ziekenhuis ging ik beneden even naar de wc om te voelen of het daadwerkelijk de balloncatheter al was. En jahoor ik voelde echt een soort balletje. Toen hebben we maar besloten om toch weer naar boven te gaan en op het belletje te drukken om te vertellen dat volgens mijn idee de catheter er alweer uit ging. De verloskundige kijken en mama had gelijk, hij was er inderdaad alweer uit. De verloskundige ging even overleggen of ik opnieuw een catheter kreeg of dat we moesten blijven en dat ze morgen dan weer verder gingen. Waarop ik reageerde; dan kunnen we net zo goed weer naar huis gaan, en morgen weer komen. Na ongeveer anderhalf uur om 11:45 kwam de verloskundige er weer aan samen met de co-assistent met de mededeling dat ze mijn vliezen gingen breken omdat ze het toch niet zo druk hadden. Dus konden we weer verhuizen naar de verloskamer. Normaal breken ze de vliezen met een soort van grote haaknaald, daar kwamen ze niet mee door de vliezen heen zo dik waren ze nog. Uit eindelijk zijn ze doorgeprikt met het dingetje wat je in je hoofdje kreeg voor je hartslag. Om 12:00 waren de vliezen gebroken en kon alles gaan beginnen! Ongeveer een kwartier nadat ze de vliezen hadden gebroken kreeg ik al weeen. Deze kwamen meteen 3 in de 10 minuten. Na dit 2 uurtjes gehad te hebben kwam de verloskundige met een infuus. Deze kreeg ik omdat ze graag minimaal 4 weeen in de 10 minuten willen zien en ik er ‘maar’ 3 had. 10 minuten na dat de infuus in mijn hand zat kwamen de weeen al meer en steeds heftiger. De weeen werden langzaam meer een pijnlijker en kreeg buik en rug weeen. Wist op een gegeven moment niet meer hoe ik ze het beste op kon vangen. Was het op bed liggen een beetje zat dus maar op een stoel gaan zitten, dit hielp niet. Moest ik plassen en op de wc zitten deed me zo goed dat ik daar een kwartier ben blijven zitten. Maar na die kwartier kon ik ze daar ook niet meer goed opvangen dus weer op de stoel gaan zitten. Ik kon mezelf geen houding meer geven en hebben we op het belletje gedrukt om advies te vragen. De verloskundige zei dat meedrukken in de rug ook vaak helpen kan, en wou dit bij de volgende wee gaan proberen. De volgende wee kwam er aan en de verloskundige ging met haar vuisten in mijn onderrug drukken, heb haar snel weer gevraagd om te stoppen omdat het daar nog pijnlijker van werd. Als 3e optie hebben ze een skippiebal gehaald waar ik op kon gaan zitten.. maar telkens als ik weer een wee kreeg wist ik me geen houding en ben ik een paar keer bijna er vanaf gevallen. Dus toch maar weer op bed gaan liggen maar dit keer op mijn zij. Om 17:00 ging de verloskundige kijken hoeveel ontsluiting ik al had en dit was inmiddels 5 cm geworden. Tot schrik van de verloskundige die zag dat ik aan het persen was tijdens een wee waar ik niks aan doen kon. Ze zijn een poosje bij mij gebleven om mij te helpen met hoe ik de weeen het beste kon opvangen. Na een kwartier heb ik gevraagd om een ruggenprik, maar omdat ik al aan het meepersen was tijdens een wee wou de verloskundige even wachten om te kijken of de ontsluiting sneller ging omdat ik aan het meepersen was. 3 kwartier later nog geen verandering in de ontsluiting kreeg ik eindelijk een ruggenprik! Op de verloskamer moest ik eerst nog een ‘mooi’ blauw operatiejasje aantrekken. En dan maar richting de OK, ik lag op bed met onder het rijden weeen. Bij de OK aangekomen moest papa nog een soort overal aan met een mooi mutsje op. Zodra iedereen de kleding aanhad mochten we door naar die zaal waar ik de prik kreeg, daar moesten ze hem eerst nog klaar maken. Tijdens het wachten kreeg ik weer een wee en had ik niet door dat ik al op het randje van het bed lag waardoor ik er bijna vanaf rolde. Ik mocht op het randje van het bed gaan zitten, moest voor over buigen en me rug zo bol mogelijk maken. Toen de man die de prik zette de naald etc in me rug deed kreeg ik weer een wee maar moest voor over gebogen blijven zitten. Dit lukte mij zelf niet dus moesten ze met z’n 2en mij tegenhouden dat ik niet omhoog kon. Toen de prik er eenmaal in zat moest ik nog eens 10 minuten op mijn rug blijven liggen zodat de vloeistof van de prik goed verdeeld werd over mijn lichaam. Eindelijk weer in de verloskamer kon ik de weeen inmiddels stukken beter opvangen maar de persdrang bleef nog wel. Daar konden ze niks aan doen en moest gewoon zo min mogelijk proberen mee te persen. De ruggenprik heb ik om ongeveer 18:15 gekregen en waren rond 18:30 weer op de verloskamer. Na 3 kwartier dus om 19:15u had ik al 9,5 á 10 cm ontsluiting. Omdat ik nog niet het idee had dat je eraan kwam ging de verloskundige nog even een broodje eten met de mededeling dat als ik het idee had dat je eraan kwam ik meteen op het belletje moest drukken. De verloskundige was net 2 minuten weg en ik zei tegen papa druk maar op het belletje. Ze kwam er ook meteen aan en ik zei tegen haar dat het zover was. Eerst ging ze nog even naar de ontsluiting kijken en deze was inmiddels de volle 10 cm geworden.  Ze gingen eerst nog de spullen klaar leggen en toen mocht ik eindelijk mee persen! Ik ben ermee begonnen om 19:25u en na een paar keer flink persen ben je dan eindelijk om 19:37u geboren!!!! Eindelijk na 9 maand op jou te hebben gewacht mochten wij dan ons mooie meisje ontmoeten en vasthouden. Je liet je meteen horen.  En bleef nog lekker 1,5 uur bij mama liggen! Om 21:30u werd je gewogen en kreeg je je eerste kleertjes aan en mocht je lekker bij papa liggen! Terwijl jij bij papa lag werd ik gewassen. Waarna we naar de kraamsuite mochten. Daar hebben jou opa en oma’s, tante’s en oom jou ontmoet. En mochten we om 00:30 een beetje proberen te slapen. ik heb een beetje kunnen slapen maar was om 4:30 alweer wakker en lag vol trots naar jou te kijken. Een prachtig mooi meisje wat van een zaadje en een eitje een echt mensje is geworden in mijn buik! Lieve schat wat waren we meteen al dolblij met jou en willen nooit meer zonder jou! Jij bent het mooiste wat ons ooit is overkomen en houden voor altijd van jou!! Op 21 januari mochten we om 13:30 naar huis. Wat is het een heerlijk gevoel om thuis te komen met het wondertje waar wij 9 maand op gewacht hebben! Eindelijk een echt gezin ons leven begint nu pas echt!