Rusten, rusten, rusten....

Vorige week heb ik een weekje in het ziekenhuis gelegen vanwege het wegvallen steeds. Heb veel onderzoeken gehad, er werd gedacht aan epilepsie of hartritmestoornissen. Gelukkig is het beide niet. Mijn baarmoeder of de baby knelt een grote slagader af zodra ik ga staan of lopen. Mijn hart krijgt dan te weinig zuurstofrijk bloed rondgepompt waardoor het automatisch mijn lichaam uitschakelt en ik omval. Het brengt geen schade aan mijn lichaam gelukkig en de baby lijkt er ook geen last van te hebben. Dat is gelukkig goed nieuws. Maar omdat het bewusteloos raken niet fijn is en ik op den duur bond en blauw ben, en het risico dat er is dat ik een keer niet goed zal vallen is er besloten dat ik alleen naar huis mocht als ik me beperk in mijn beweging, en ik niet alleen zou zijn. Dus nu niet de laatste weken in het ziekenhuis blijven maar lekker thuis gelukkig. Wel een bed beneden en een rolstoel maar nergens beter dan thuis. Nu 30 weken zwanger en elke week die we nog volhouden zo is er een! Ik hoop nog 8 weken zo vol te kunnen houden.......