Geboorteverhaal

het begon de 24ste al, pijnlijke harde buiken.. voelde al dat het anders voelde. Kon niet slapen hele nacht wakker. Maar bleef om de 10 min. komen en werd niet erger. Volgende dag weer hetzelfde en zette het weer niet door, weer een nacht niet geslapen =( werd ondertussen erg ongeduldig en was NIET TE GENIETEN. Om 8 uur in de avond werden ze steeds pijnlijker.. wij timeren maar zat niet echt regelmaat in, soms om de 8 min. dan weer 5 dan weer 10. Wij nog een blokkie om lopen. In de nacht deden ze steeds meer pijn en kon er niet meer tegen, bij elke `wee` uit bed een rondje lopen om 3 uur snachts hield ik het niet meer. Ze kwamen niet om de 5 min. maar me man belde het ziekenhuis om te zeggen dat ze wel om de 5 min. kwamen. Had natuurlijk al 2 nachten niet geslapen en was echt KAPOT! Daar aangekomen ff op de ctg en gingen ze inwendig kijken en had 2 cm ontsluiting. Nouuu ik mocht naar huis of daar blijven want het zou nog lang gaan duren. Dus wij naar huis en kreeg een slaappil mee, toen lag ik EINDELIJK te slapen belde het zh dat we toch wel terug moesten komen i.v.m. dat het een klein kindje zou worden. BALENN! Wij weer terug en we kregen allebei een bed om ff in te slapen. Om 8 uur s`ochtends werd ik wakker en mocht me gaan douchen want ze zouden me een handje gaan helpen. Me vliezen werden gebroken en me kleine man had in het vruchtwater gepoept, weeenopwekkers en het was nog goed uit te houden. 3 uur laten kwamen ze kijken en had ik 5 cm ontsluiting, ik dacht nou piece of cake het gaat zo snel. Die droom was snel weg.. de ene naar de andere wee kwam en na weer 3 uur kwamen ze kijken en had ik nog maar 6 cm ontsluiting. Ik dacht dat ik gek werd, ik wist niet meer hoe ik kon zitten liggen draaien alles deed ontiechelijke pijn, alles afgereageerd op me mannetje. Hij vond het zo zielig voor me, probeerde me te helpen door te masseren mee te puffen en met een nat washandje maar niks was goed genoeg.. aahw echt zieliggggg (K).
Ik vroeg om pijnverlichting maar moest 3 kwartier wachten die leken wel uren te duren elke 2 minuten, elke wee keek ik op de klok. Eindelijk mocht ik mee, kwamen we daar toen moest de anesthetist eerst ergens anders heen, de andere dokter zag dat het het randje van me dood was en vertelde hem dat hij mij beter eerst kon helpen. Ik was zoooooooooooooo blij dat ik een ruggeprik kreeg. Maar me weeen voelde ik daarna nog steeds, wel minder dus was echt lekker. ik werd terug gereden en kreeg beetje druk op me billen.. ik zeg mevr. ik moet poepen.. ze zei heehh wat raar je hebt nog maar 6 cm ontsluiting. Dus de gyneacoloog kwam kijken en ik had opeens 10 cm ontsluiting. ( in 10 min. tijd van 6 naar 10 =S geloof ik niet zo goed denk dat ik eerder al meer had maar okee.. dan was de ruggeprik niet nodig geweest). en ik wachten ff een kwartiertje totdat de druk groter werd en na 9 persweeen is onze kleine vent geboren.

Hij ging gelijk aan de borst en het ging gelijk goed. we zijn super trots op hem! Ben ook heel trots op me mannetje, hij doet het zo goed en is zo lief voor hem! en hij heeft mij ook onwijs gesteund! heel veel respect voor de alleenstaande vrouwen die het helemaal alleen moeten doen!!!!

Hij man is wel getraumatiseerd en hij hoeft geen tweede meer haha! Hij vond het zooo erg om mij met zoveel pijn te zien.

maar natuurlijk was het de moeite waard, hij is echt een lekkerding. Hij heeft een hele mooie gladde huid, het is een fijn mannetje.

En NEE de pijn ben ik niet vergeten, en dat zal ook noooooooit weggaan haha, maar een tweede wil ik wel hoor in de toekomst ;). Eerst van deze kleine hummel genieten!

Voor de vrouwen die nog moeten bevallen heel veel succes, rustig blijven dan is de pijn het minst erg.

foto`s komen snelll !