Hoe gaat het nu?

Goed! Afgelopen zondag zijn we thuis gekomen uit het ziekenhuis. Fiene is een heerlijke baby die het hartstikke goed doet! Ook papa doet het super en blijft maar zeggen hoeveel hij van haar houd! <3 Ook ik ga elke dag met sprongen vooruit. Ik merk wel datiik best ziek ben geweest. Het verblijf in het ziekenhuis tot aan de bevalling heb ik als positief ervaren. We werden goed in de gaten gehouden en er werd niet langer gewacht dan nodig met inleiden. Daarna vond ik het moeilijk. Op de slaapzaal kwam ik niet tot rust en ik vond dat dat mijn herstel niet ten goede kwam. Nadat de oververmoeidheid ook bij de artsen duidelijk was kregen we een kamer alleen en is ook manlief blijven slapen, zodat we die nacht samen voor de kleine dame konden zorgen. De leverwaarden werden ook steeds beter, alleen die bloeddruk bleef wel hoog. Gelukkig mochten we de dag erna naar huis.

Fiene heeft veel zuigkracht en leek in eerste instantie heel goed aan de borst te drinken. Toch ging het mij steeds meer pijn doen en waren de tepelkloven een feit. De kraamverzorgster zag het meteen, ze hapte niet goed aan. Helaas dus geen goede begeleiding gehad in het ziekenhuis. De dag erna dan ook maar besloten te stoppen met de bv, mede omdat ik vond dat ik al mn energie nodig had voor mijn eigen herstel. Want als ik me goed voel, kan ik het beste voor mijn meisje zorgen! En dat doen wenu dan ook! :)

De inleiding begon eigenlijk woensdagavond al. Ze hebben toen een ballonnetje ingebracht om de bmm te laten verweken en de eerste ontsluiting in gang te zetten. Ik kreeg een tabletje om lekker te slapen en de volgende ochtend hebben ze mijn vliezen gebroken. De weeën kwamen al iets op gang door t ballonnetje en de rest werd opgewekt middels een infuus. Hierdoor kwamen de weeën goed op gang, wat mij betreft soms iets te goed haha. De weeën kwamen erg snel op elkaar en waren moeilijk weg te zuchten. Uiteindelijk heb ik tegen mijn principes in toch om pijnstilling gevraagd. Ze hebben een ruggenprik gezet en vanaf toen ging alles in rap tempo! Terwijl ik nog bij anesthesie lag voelde ik de druk toenemen. Dus in rap tempo weer terug naar de verloskamer. Al gauw volledig ontsluiting, maar ik moest nog even verder puffen want er zat nog net een randje bmm. En toen t verlossend woord, ik mocht mee persen. Toen was het heel gauw gepiept en waren wij trotse ouders van een heel mooi meisje! De kraam is nu naar huis en we gaan heerlijk met zn drietjes genieten!