Vanmorgen mochten we ons om 10 uur melden bij de VK. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig en dat lijkt m'n hormomen alleen maar te versterken, dus ik was ook enorm misselijk. Maar waarvoor ik uiteindelijk nou zo zenuwachtig was?
Ik vond het een fijne visite en was vooral erg opgelucht dat ze zich in mijn verhaal kon vinden dat ik inderdaad misschien verder kon zijn dan dat we nu aanhouden. Daarom mocht ik deze week al voor een echo. Helaas, helaas liet onze agenda dat niet toe, maar dat deert niet. 3 mei mogen we voor het eerst ons wondertje gaan bekijken en weten we hoe ver we zijn. Ben zo blij dat ik niet nog eens 4 weken moet wachten op een termijnecho.
Nu alles er aan doen dat deze week snel voorbij gaat en we snel ons kleintje kunnen bewonderen!
reacties (0)