32 weken + dubbel gevoel

Vandaag 32 weken, oh wat ben ik trots op onze kleine schat!

Maar van de andere kant....
Ben afscheid gaan nemen van mijn oma vandaag.
Gisteren kwam papa nog vertellen dat ze volgende week niet zou halen,
kreeg deze middag een telefoontje, dat ze morgen misschien ook al niet meer zou halen.
Bedrust of niet : ik MOEST ernaartoe!
Ben afscheid gaan nemen, en heb er geen spijt van!
Vorige keer dat ik haar zag (paar weken voor mijn ziekenhuisopname) heb ik nog een filmpje van haar gemaakt, ze zag er toen nog 'goed' uit.
Nu lag ze in bed, heel ingevallen (bot met vel), kan niet meer praten, lopen, eten, drinken en haar vitale organen zijn uitgevallen (lever, nieren,...) Het enige wat ze nog doet ik stilliggen, als ze begin te bibberen begint ze ook te bidden (je verstaat haar niet, maar snapt wel dat ze bid) VRESELIJK haar zo te zien!
We hopen nu dat ze snel mag gaan, ook al is dat weer dubbel natuurlijk...
Had zo graag gehad dat ze onze kleine schat nog zou zien, maar dat zit er niet in!
Ik vermoed (HEB STERK HET GEVOEL) dat mijn bevalling dan ook niet meer lang op zich gaat laten wachten...... Toen ik langs oma haar bed zat ging de kleine in mijn buik als een gek tekeer! Terwijl ik hem heel de autorit niet heb gevoeld (50km)...

Liefs, Lynn