32 weken en een opdonder gehad!

32 weken zwanger vandaag. De dag dat ik de inleiding ga bespreken en een data te horen krijg komt steeds dichterbij. Alhoewel ik maandag even dacht dat de kleine man zich aan zou dienen. Ik was lekker aan het kloten in huis en op mijn gemakkie behang aan van de muren aan het trekken in de huiskamer. Nadat het bijna tijd was om mijn grote jongens van school te halen kreeg ik ineens wee achtige buikpijn. Ik ben huilend naar school gelopen en heb mijn jongens op een kattige manier thuis gekregen. Eenmaal thuis ben ik meteen op de wc gaan zitten. Ik voelde me echt beroerd. En ineens begon ik te kotsen. Precies terwijl mijn 3 jongens bij me stonden. Mijn oudste zoon greep meteen mijn telefoon en heeft zijn vader gebelt dat ik buikpijn had en ne niet lekker voelde. Na het overgeven h3b ik de jongens in de huiskamer geplaatst en ben ik snel naar de badkamer boven gegaan. Milan heeft brood voor zijn broertjes gemaakt en ze van drinken voorzien. Ondertussen kwamen mijn krampen om de 5 en daarna om de 3 minuten. Ik voelde het hoofdje branden beneden en ik moest poepen. Ik was echt doodsbang! Ik durfde niet te poepen omdat ik bang was dat ik de kleine man eruit zou persen. Ik hen echt doodsangsten uitgestaan! Ik kon mezelf gelukkig herpakken en heb orhan maar gebeld dat het echt niet meer ging! Ondertussen kreeg ik ineens de verloskundige aan de telefoon en ze hoorde duidelijk aan mij dat het niet goed ging. Op dat moment kwam orhan binnen en kon ik een beetje meer ontspannen en ben ik onder de douche gaan staan. Onder de douche bleef ik de krampen houden maar waren makkelijker weg te zuchten. Toen ik klaar was met douchen stond de vk in mijn slaapkamer. Het hartje van de kleine man klopte goed. Ze wilde wel even inwendig kijken hoe het er coor stond. Na een 'wee' ging ze toucheren en voelde ze een krappe cm ontsluiting. Ze wilde me eigenlijk naar het ziekenhuis sturen. Maar we besloten vanwege de kinderen dat ik het thuis even aan ging kijken. Na 2 uur krampen weg puffen besloot ik de vk maar weer te bellen en naar het ziekenhuis te gaan.
In het ziekenhuis werd ik aan de ctg gelegd om te kijken wat er gaande was. Ik moest urine inleveren en er zou een echo gemaakt worden. Mijn urine was goed. Er waren geen eiwitten en geen blaasontsteking te zien. Ik had geen koorts en geen vochtverlies. Bewegingen van de kleine man waren goed, net als mijn bloeddruk. Toch wilden ze nog een echo maken. Via een inwendige echo werd bekeken Hoe het met dr ontsluiting zat. Ik had 1cm ontsluiting en kleine man ligt echt diep in mijn bekken. Daarna heeft ze gekeken naar het vruchtwater en de grootte van mijn mannetje. Kwa gewicht kwamen ze uit op 2800 gram! Wauw! Omdat alle onderzoeken goed waren, en er geen tekenen waren van een vroeg geboorte mocht ik weer gaan. Maar ik kreeg strikt mee om het rustiger aan te doen. Tot nu heb ik echt veel harde buiken. Maar ik probeer me echt rustig te houden. Met de vk is besloten om regelmatig telefonisch contact te houden met Hoe of wat. Over 2 weken mag ik weer op controle. Mits er weer wat voor valt.
ik ben me echt rot geschrokken van deze gebeurtenis en ik moet ook echt Milan bedanken dat hij zo goed coor zijn broertjes heeft verzorgt, en dan helemaal hey feit dat hij papa heeft gebeld terwijl ik helemaal in mijn eigen wereld zat van de pijn! Ik ben super trots op mijn grote kerel! Het behang heb ik niet meer aangeraakt. En orhan gaat dat nu maat zelf lekker oplossen en afmaken.

Dit was het voor deze week. Hopelijk volgende week beter nieuws!