35 weken. Ik zit er finaal doorheen!

Vandaag aangekomen in week 35. Tijd gaat heel hard. Als het aan mij ligt. Had de tijd veel sneller mogen gaan! Ik zit er fysiek en lichamelijk helemaal doorheen. Elke dag sta ik op met bekken pijn. Ik heb paracetamol naast mijn bed liggen. Zodra mijn wekker gaat en ik wakker word,neem ik er 2 in. Aankleden laat ik even voor wat het is,ik moet daarna 2 trappen op om de jongens wakker te maken en om me te wassen in de badkamer. Die tocht naar boven is een hel! Elke tree doet verrekte veel pijn! Als ik de jongens heb gewassen en aangekleed gaan we ontbijten. Ik ben blij dat ik tijdens het eten weer even kan zitten,maar zodra ik moet opstaan gaat het weer fout. Schoenen aantrekken is ook niet leuk om te doen. Maar zodra ik eenmaal buiten loop en de paracetamol werkt gat het gelukkig beter. Als Milan op school is ga ik meteen door boodschappen doen. Zelfs de boodschappen naar huis dragen(is niet ver ) is te voelen in mijn bekken. Dan moeten ze ook nog eens 1 trap mee naar boven.. Jullie snappen al waar ik heen wil he?!

Buiten dat ik last heb van mijn bekken ben ik ook echt gewoon MOE! Moe zijn hoort erbij in de laatste weken.. Ik weet het. Maar ik ga 4/6 x oer nacht naar de wc. Na elk toilet bezoek.. (Moet ook met pijn mijn bed in en uit zien te komen). Lig ik wakker. Ik ga liggen lezen,op mijn telefoon rommelen of vanuit mijn bed naar buiten kijken tot ik weer een beetje slaap krijg. Mijn nachten zijn dus erggggg kort.

Fysiek ben ik gewoon moe door het gezeik wat nu al 31 weken duurt met de vader van mijn 3 mannen. Dat gechanteer,gemanipuleer,negeer,kinder achtig gedoe heeft me helemaal gesloopt. Ik Weet dat ik al een aantal keer heb gezegd dat hij mij niks meer doet. Is ook wel zo,maar toch wil ik het blijven proberen om ook mijn kleinste man een vader te gunnen. Nadat ik hem heb verteld,dat als hij niet zou stoppen met dat onvolwassen gedoe hij mijn huis niet meer inkomt en dus ook de bevalling niet zou mee maken. Zo iemand wil ik in me laatste weken en tijdens de bevalling niet om me heen hebben. De reden voor zijn hele gedrag,dat hij mij alles alleen laat doen en betalen heeft maar met 1 ding te maken. De naam die ik de kleine man wil geven. Hij vind het niks en vind het geen naam om trots op te zijn. Volgens mij denkt hij heel verkeerd.. Moet hij niet trots zijn dat hij straks vader is van 3 gezonde zoons? Of ze nou Willibrord Naaktgeboren of Wolfgang de cock of iets anders heten.

Blijkbaar en hopelijk heeft het nu wel gewerkt. Baby zijn 2e naam zal Turks zijn en papa wil hem erkennen. Roepnaam is gewoon hoe ik hem wil noemen en hoe hij genoemd zal worden. Hopelijk is dit gezeik voorbij en zal ik wat meer rust in mijn hoofd hebben.
Morgen moet ik voor controle naar de vk. Met al mijn pijn en dat ik lichamelijk en fysiek er doorheen zit,ga ik vragen of er een eerdere inleiding mogelijk is. Voorlopig reken ik niet op de vader van de jongens en ga ik er van uit dat ik alles alleen moet blijven doen. Ook zou ik graag weer op de grond een treinbaan willen maken met mijn eerste 2 liefdes. Aan mama hebben ze momenteel niks.. Arme jongens.

Wel wil ik nog even zeggen dat ik super trots ben op ze. Milan doet het super op school,kan veel beter met zijn PDD-NOS en frustratie omgaan. Semih is sinds een ruime week ook in de nacht zindelijk. En gaat niet meer naar het kdv. Hopelijk mag hij over een paar weken beginnen op het psz. Zodat hij niet met mij opgescheept is steeds! Hahaha

Nou dit was het voor nu. Sorry voor het geklaag en jullie horen natuurlijk meer als er ontwikkelingen zijn! Liefs