Bloed,CTG en `voortvluchtig`

Gister was een rare dag.De hele dag last van een onrustige buik,harde buiken en later flinke steken.Na het eten op de wc verloor ik ineens bloed en gingen de alarmbellen een beetje rinkelen.Verloskamers gebeld en moest natuurlijk meteen langskomen.Kids bij oma gebracht en met manlief naar het zh.Om 18 uur waren we er en werd ik aangesloten op de CTG.Na ong 3 kwartier kwam de verloskundige een kijkje nemen en wilde ze een onderzoek doen met een eendenbek.Dat had ik nog nooit gehad,deed me een partijtje zeer!! ( mede doordat ik op een onderzoekskamer lag en er geen beugels waren waardoor het een beetje provosorisch werd opgelost door kussens onder mijn billen te leggen)

Er was geen bloed meer te zien.Waarschijnlijk komt de bloeding door de laagliggende placenta.De Vk kon op de echo niet beoordelen of ie er nou helemaal voorlag of een klein beetje maar hij lag in ieder geval dicht bij de uitgang.Na overleg met de dienstdoende gyn werd besloten dat ze me wilden opnemen!! Ik had op voorhand al aangegeven dat ik dat echt niet wilde en ook echt niet kon.Ik weet echt niet hoe ik t moet regelen met de kids thuis aangezien de baas van manlief niet zo meewerkend is en we vrezen dat ie ontslag krijgt als ie thuis blijft.

We mochten even overleggen.Manlief vond het het beste als ik toch zou blijven maar ik wilde echt niet.Het bloeden was gestopt,de harde buiken waren niet pijnlijker of regelmatiger dan anders en ik wilde het gewoon thuis afwachten ( daar heb je mijn eigewijze aard weer!!)

Tegen het advies is toch naar huis gegaan met de belofte echt absolute rust te nemen en bij de minste ongerustheid,bloedverlies of toenemende pijn terug te komen.Manlief noemt me een voortvluchtige hahah!!

We hebben gisteravond zijn baas nog gebeld en ik heb manlief ziek gemeld voor deze week.In de hoop dat t echt ophoud en hij volgende week weer gewoon kan werken.Volgende week krijg ik een uitgebereid onderzoek voor de ligging van de placenta.Het kan zijn dat t bij deze ene bloeding blijft,het kan zijn dat ik nu blijf bloeden.Dan heb ik niks meer te willen en gaan ze me echt verplicht opnemen.

Manlief doet echt zo zijn best om me alles uit handen te nemen!! Hij poets,wast,kookt en verwent me.Ik heb t zo getroffen met hem!Hij houd me als een politieagent in de gaten en zou t liefst iedere keer dat ik naar de wc ga meegaan om te kijken of ik niet bloed.Tot nu toe lig ik lekker op de bank en is er geen bloed te bekennen!!Toch ben ik enorm geschrokken en ben ik bang voor de komende 10 weken.Wat als het niet stopt,weer terugkomt en ik dus echt opgenomen moet worden.Hoe gaat t dan met de kids,manlief en mij.........

Het is zo dubbel allemaal!!