Zo trots!!

Deze zwangerschap ervaar ik als 100 keer anders dan de vorige keer.Natuurlijk zitten er nu 2 hummels in mijn buik en de vorige keer maar 1.Dat opzich is al een heel verschil.Ik kan ook niet precies uitleggen wat het verschil is.Het is zwaarder dan de eerste keer,dat wel.Mijn buik is nu met 31 weken al net zo groot als de vorige keer met 41 weken.Het is drukker in mijn buik.De hele dag voel ik beweging,net of ze elkaar afwisselen.Kan niet meer zoveel eten aangezien die buik dus al heel flink is en ik vlugger vol zit.Mijn bekken zijn eerder in de zwangerschap pijn gaan doen.Heb meer last van maagzuur dan de eerste keer.Maar dat is allemaal lichamelijk en goed mee te leven.

Een ander groot verschil is denk ik het gevoel.Van binnen.Maak me nu meer zorgen dan de eerste keer.Er zijn nu 2 kindjes waar iets mis mee kan gaan.En heb natuurlijk Lucas al waar ik me wel druk om maak.Zal hij geen aandacht tekort komen?? Hoe zal hij het vinden als ze er eenmaal zijn??Hij reageert nu heel goed,is supertrots en heeft het heel vaak over zijn zusjes.Ik hoop dat dat zo blijft als ie straks echt grote broer is.Je weet natuurlijk nooit hoe zo'n kind reageert als er eenmaal 2 van die hummels in de wieg liggen.

Het grootste verschil is mannetje!! Dit is mijn 2e relatie.Met de vader van Lucas was ik nog jong,21 toen ik Lucas kreeg.Zijn vader was echt een lambal.Vond het wel leuk dat ie papa werd maar echt betrokken is ie nooit geweest.Hij ging liever gokken bleek achteraf.Ik stond toen met 34 weken zelf de babykamer te behangen en toen ik het later rustiger aan moest doen kwam mijn familie poetsen omdat hij er gewoon te lui voor was.We zijn nu 2,5 jaar uitelkaar.Hij heeft zijn zoon al bijna een jaar niet gezien.Hij belt nooit,er komt geen post voor het arme mannetje.Ik snap niet dat een vader zo kan zijn en zijn zoon niet schijnt te missen.

Nu ben ik alweer 2 jaar samen met mannetje!! En wat een verschil!! De zwangerschap was niet echt gepland.We wisten wel dat we samen nog een kindje wilden maar ik was gewoon nog aan de pil.In april werd ik niet ongesteld en heb toen voor de zekerheid maar een test gedaan.Ik was ervan overtuigd dat er niks aan de hand was maar mannetje hoopte dat het wel zo was.Toen ik met een heel lichte positieve test in mijn hand stond zei ik steeds: dat kan niet,we zien niet goed.Hij zei: ik zei het toch! Er staat echt een streep!! De volgende dag weer een test gedaan en daar was een duidelijkere streep te zien.Hij was zo trots!! Heel de familie wist het binnen een uur en ook de mijne werd meteen bezocht.

Na 8.5 week kwamen we erachter dat we een tweeling zouden krijgen.We hadden wel zo'n voorgevoel,mijn buik groeide wel erg snel en er zitten veel tweelingen in mijn familie.Toch dacht ik zelf dat ik langer zwanger was.Ik was immers aan de pil dus precies wist ik het ook niet.Bij de eerste echo bleken het er echt 2 te zijn.Ik schrok ontzettend en hij stond maar steeds heel trots te glimlachen en te roepen : ik zei t toch,ik wist t al.We moesten toen veel meer regelen.Er moest een halve bovenverdieping verbouwd worden,aangezien Lucas de grote kamer had en op de babykamer geen 2 kindjes pasten.Ook de badkamer was niet zoals t zijn moest.Mannetje is meteen begonnen en inmiddels hebben we een nieuwe,prachtige badkamer.Heeft Lucas een nieuwe kamer en is de babykamer klaar!! Ik heb geen vinger uitgestoken alleen de boel gepoetst.

Nu mag ik van de gyneacoloog bijna niks meer.Ivm harde buiken en wat die deden met mijn baarmoedermond.Mannetje doet het geweldig!! Hij werkt de hele dag,komt thuis en gaat dan poetsen,koken,Lucas in de douche en ook mijn kopje thee vergeet hij nooit.Krijg ook iedere avond een beker melk naast mijn bed zonder erom te hoeven vragen.En dat alles maakt mij zo super trots!!Ik voel me zoveel beter dan de eerste keer dat ik zwanger was.Al zijn de klachten veel erger en ervaar ik het nu als zwaarder.Nu heb ik een mannetje dat erg meeleeft,bij iedere echo,ziekenhuisbezoek gaat ie trouw mee.Hij vind het niet vervelend als ik weer een uur over zwanger zijn of de baby's zit te klagen.Samen redden we het wel zegt ie dan.En ik?? Ik begin er steeds meer vertrouwen in te krijgen dat we het ook samen gaan redden!!