Mijn verhaal tot nu toe

in oktober 2010 zijn wij papa en mama geworden van een gezonde dochter Luna. Met luna is het allemaal snel gegaan in november 2009 was ik gestopt met de pil en in februari had ik een positieve test in handen, al snel wisten we dat we nog heel graag een kindje wilden dus toen luna een half jaar was hebben we besloten weer te stoppen met de pil, er niet van uit gaande dat het weer zo snel zou gaan, noem het een voor gevoel, maar goed, in maart 2012 weer een positieve test in handen, helemaal happy , maar helaas drie dagen later met veel krampen ongesteld geworden, een hele vroege miskraam.

in juni naar de huisarts gegaan, die heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis waar ik ook in juni nog terecht kon. daar kreeg ik na wat onderzoeken te horen dat het pcos was. mijn man zijn zaad was niet goed, nadat dat voor een tweede keer was bekeken leek het wel goed. 31 augustus een kijkoperatie gehad om te zien of de baarmoeder er wel goed uitzag, geen poliepen o.i.d. dus dat leek allemaal ook goed.

december nog een samenlevingstest gehad en deze bleek niet ideaal te zijn. ook in december kreeg ik te horen dat ik een laparoscopie zou krijgen om te zien of de eileiders open waren, dus 18 januari naar het ziekenhuis voor de laparoscopie, smiddags kreeg ik te horen dat mijn eileiders zeer traag doorgankelijk waren en dat ik bij de controle afspraak over zes weken wel te horen kreeg van hoe nu verder.

gisteren dus naar het ziekenhuis geweest. waar me verteld werd dat mijn eileiders doorgankelijk zijn en dat traag doorgankelijk kan liggen aan het ballonetje wat ze inbrengen, als die niet precies goed ligt kan het zijn dat het doorspoelen daardoor iets trager gaat of zoiets, je krijgt ook zoveel info in een keer. we gaan dus gewoon wel voor iui, ik was al bezig me voor te bereiden op ivf of icsi, dus best wel een opluchting dat we toch gewoon eerst iui gaan proberen, ik mag a.s. dinsdag voor een echo (tiende dag) en dan gaan we het eerst in de natuurlijke cyclus proberen dus zonder hormonen.

hier wil ik toch proberen voor mezelf alles een beetje van me af te schrijven en dat voelt goed

groetjes Maluri