Update
Even tijd voor een blogje...tijd om het van me af te schrijven.
Morgen is de uitvaart van Nina. In het begin van de week keek ik er nog min of meer "naar uit". Naarmate het dichterbij komt, krijg ik het moeilijker en moeilijker. Ofwel heb ik gewoon 2 betere dagen gehad en is vandaag dan alweer een kl*te dag. Ik voelde me sterk de afgelopen 2 dagen. Kon makkelijk aan Nina denken en het positieve eruit halen. Dat ze bij ons is geweest met een reden, met een prachtige boodschap! Dat we moeten genieten van elkaar, van de kleine dingen in het leven, dat we ons geen zorgen moeten maken om stomme onbenullige dingen. Dat je dankbaar moet zijn voor elke dag dat je leven mag en dat we blij moeten zijn dat we elkaar hebben. We komen hier ZEKER sterker uit.
En hoewel ik een minder dagje heb, denk ik er nog steeds zo over! Eigenlijk voel ik me nog steeds sterk, ook al zou ik momenteel tranen met tuiten kunnen huilen om het gemis van zoiets moois....
Ik kan er makkelijk over praten en daar "schrikken" mensen best wel van. Vele mensen beginnen al te huilen als ze mij zien en meestal is het zo dat ik hen moet troosten en niet omgekeerd haha. Ik voel verdomd veel pijn vanbinnen, een immens gemis, maar ik kan niet de hele dag huilen (hoewel ik daar NU op deze moment echt wel zin in heb). Ik geniet ervan om normaal over Nina te kunnen praten.
Ondanks ik nu de boodschap heb gehad van m'n kleine meisje om niet te piekeren over kleine dingen, raak ik wel ERG geïrriteerd van mensen die me lastig vallen met hun problemen. Een paar weken geleden nog was ik inderdaad degene bij wie je altijd terecht kon, ook al was het maar met iets "stoms". Ik hielp graag anderen en zal altijd hebben geluisterd. Nja, je bent nu niet meer aan het juiste adres. Egoïstisch of niet? Ik kan het zelfs niet meer horen. Om heel eerlijk te zijn zegt het genoeg over de persoon in kwestie. In hun plaats zou ik zelfs niet durven klagen!! Het zal mij als mens heel veel veranderen. Ik ben immens hard geworden. Ik zal nooit nog dezelfde Sharon zijn. Jammer, maar het is nu zo..
Genoeg geklaagd ;)
Wat me toch wel blijft bezig houden is die 3de zwangerschap. Ik zeg niet dat we er nu al voluit voor willen gaan, want ik ben er best ook heeeeeeeeel erg bang voor, maar toch denk ik niet dat we er heel erg lang mee zullen wachten. Tijd zal raad geven...
Sorry als ik nu nog amper of zelfs helemaal niet reageer op vragen/blogs, maar ik denk niet dat iemand me dit zal kwalijk nemen.
reacties (0)