het enige wat ik kan doen is huilen, huilen, huilen... waarom wij?
even heel kort.
ik ben deze ochtend 10 voor 10 bevallen van ons meisje Nina! De bevalling en arbeid waren een fluitje van een cent. Toen ik binnen ging (half 5)had ik al een ruime 4 cm ontsluiting en om half 10 zat ik aan de 10 cm. Dit keer zonder pijnverlichting, maar op zich kon ik de weeën prima opvangen.
Toen Nina bij ons werd gelegd zag ze erg blauw, zat er geen leven in, huilde ze niet, dus werd ze snel weggehaald. Na zuurstoftoevoer en al de nodige zorgen, bleef Nina hetzelfde..Ze hebben onmiddellijk foto's genomen van de longen en zagen onmiddellijk het probleem.
De volledige darm zit op de plaats van de linker long, waardoor de linker long niet ontwikkeld is. Ook de maag zit schuin + het hartje...om een lang verhaal kort te maken..al de organen zitten niet waar ze moeten zitten!!
Nina is snel overgebracht naar het UZ-Gent en natuurlijk ben ik meegegaan (hoewel het hier echt vreselijk is...ik hoor nu al de hele dag baby's huilen rondom mij en qua verzorging moet je al zeker niet op hulp rekenen. Nuja, dat terzijde). Ze ligt nu op de neonatale dienst. Ze krijgt zuurstof, allerlei medicatie, morfine, spierontspanners,...het enige wat we kunnen doen is hopen...
Ze moet nu zelf leren ademen met 1 long. Kan ze dit niet, heeft een operatie geen zin en is ze niet levensvatbaar....
Ik ben zo bang...bang voor wat gaat komen, bang om van haar te houden, bang om me te hechten aan zo'n prachtig wezentje dat ik misschien terug zal moeten afgeven...
Ik had mijn hele zwangerschap het voorgevoel dat er iets niet pluis was. Ik had hierover met mijn gynaecoloog gesproken en vandaag zei ze "je gevoel zat inderdaad juist". Nuja...we zijn er niet veel mee...
Laat ons hopen dat het een ECHT vechtertje is!
(haar gewicht zat trouwens op 2kg700 ;) lengte weten we nog niet)
reacties (0)