Er even doorheen zitten.

Mijn zwangerschap gaat al vanaf het begin niet vanzelf.
Veel spugen,ziek zijn, extreem moe en bekken problemen.
Maar ondanks alles kwaaltjes elke dag dankbaar dat er een klein wondertje in mij groeit.
En kan natuurlijk niet wachten tot het zover is. Alleen de laatste dagen wat aan het piekeren.
Ik baal dat ik zo weinig kan doen vanwege de moeheid en de pijn. En merk dat mijn zelfbeeld lager word,
ik voel me soms wat waardeloos doordat ik niet veel kan doen en ook heb ik moeite met het accepteren van de extra kilo's

Ik weet dat het allemaal niet nodig is om mij zo te voelen maar de uit-knop in mijn hoofd kan ik niet vinden.
Ik ben 28 weken zwanger dus heel gek is het niet dat je dikker word, heb er geen moeite mee op mijn buik. Maar dat mijn hoofd en billen zo groot zijn vind ik lastig.
Ik wil helemaal niet verdrietig zijn want dan komt de onzekerheid erg naar boven en doen grapjes mij al erg zeer. Ik ben altijd heel slank geweest en nu alles behalve.

Ook ben ik zo bang dat ik straks geen goede moeder ga zijn en dat ik het niet kan. ( wat natuurlijk onzin is, maar het uit mijn hoofd zetten lukt niet)

Herkennen meer vrouwen dit hier? Of hebben jullie tips? Ik wil zo graag nog genieten van de laatste weken!

Liefs!