M`n oudste schat moet helaas weg
Vandaag weer naar de dierenarts geweest met Mopke 
. Hij had weer buiten gevochten en weer z'n oor helemaal open gehaald.
Nu waren er binnenshuis ook al steeds dingen waar we van baalde,maar dat name we voor lief.
Maar nu is het op, Mopke is een stress kat en dat zal hij altijd blijven.
Steeds kwam hij er weer wel bovenop,als ik verhuisde en na een poosje ging z'n stress weer weg. Dan was alles klaar en had hij geen stress meer. Was het veilig voor hem.
Maar nu is het anders. Hier in en om het huis zal de stress nog wel even blijven,omdat er steeds nog dingen gedaan moeten worden,dat heb je met een eigen huis. Zo kan hij er geen eigen 'thuis' van maken.
Nu is het met katten zo dat ze dan buiten wel veiligheid en rust gaan zoeken,maar dat heeft hij hier helemaal niet. Hij heeft 2 buur katten, van beide kanten 1tje, en daarmee is hij altijd in strijd en dat zal wel blijven ook. Het was hun tuin en nu van hem,maar dat laten ze niet toe. Mopke zal zich dus buiten ook niet veilig gaan voelen.
En binnen houden gaat voor geen mogelijkheid, is nooit gelukt.
Plus er is nu een kleine op komst en daat gaat voor hem ook jaren stress geven.
Hij zal dus geen rust gaan krijgen en daar moet alles en iedereen het voor ontgelden.
En das toch zonde voor de nieuwe meubels. Laat staan alle stress die ik van hem heb,om weer pies te moeten ruimen van hem of dingen weg te moeten gooien.
Ik was er al even bang voor en liep al langer met de gedachte dat Mopke anders weg zou moeten. Ik kan die stress er nu niet bij hebben.
Nu begonnen ze er bij de dierenarts eigenlijk al meteen over. Ze weten daar ook wat voor stressbeest hij is en hoe de situatie is en gaat worden. Dat ik er toch maar goed over na moest denken, wat ik ging doen en wat het beste voor ons beide is.
Heb al heel wat traantjes gelaten, hij is bijna 8 en al vanaf begin bij mij. My best buddy.
Heb met ma gesproken en gelukkig kan hij daar naar toe. Terug naar z'n veilige omgeving, naar daar waar hij zich goed en veilig voelde en waar het bekend is voor hem.
Zo kan ik hem nog vaak blijven zien en weet ik hoe het hem vergaat.
Het zal morgen (dan gaat hij weg) ff lastig zijn en we moeten door de zure appel heen bijten. Ook Diesel zal z'n grote broer missen,maar hij krijgt er wel rust door.
En een hele grote stress factor voor mij is de grote angst dat Mopke aangereden wordt hier in de drukke straat voor, waar al het verkeer hard rijd. Diesel mag niet meer buiten,maar gelukkig taalt hij er niet naar. Die angst valt nu ook weg.
Mopke,baas houd van je en zal je nooit vergeten, maar dit is het beste voor ons allemaal, jou en mij/ons.
Dikke kussss
. Hij had weer buiten gevochten en weer z'n oor helemaal open gehaald. Nu waren er binnenshuis ook al steeds dingen waar we van baalde,maar dat name we voor lief.
Maar nu is het op, Mopke is een stress kat en dat zal hij altijd blijven.
Steeds kwam hij er weer wel bovenop,als ik verhuisde en na een poosje ging z'n stress weer weg. Dan was alles klaar en had hij geen stress meer. Was het veilig voor hem.
Maar nu is het anders. Hier in en om het huis zal de stress nog wel even blijven,omdat er steeds nog dingen gedaan moeten worden,dat heb je met een eigen huis. Zo kan hij er geen eigen 'thuis' van maken.
Nu is het met katten zo dat ze dan buiten wel veiligheid en rust gaan zoeken,maar dat heeft hij hier helemaal niet. Hij heeft 2 buur katten, van beide kanten 1tje, en daarmee is hij altijd in strijd en dat zal wel blijven ook. Het was hun tuin en nu van hem,maar dat laten ze niet toe. Mopke zal zich dus buiten ook niet veilig gaan voelen.
En binnen houden gaat voor geen mogelijkheid, is nooit gelukt.
Plus er is nu een kleine op komst en daat gaat voor hem ook jaren stress geven.
Hij zal dus geen rust gaan krijgen en daar moet alles en iedereen het voor ontgelden.
En das toch zonde voor de nieuwe meubels. Laat staan alle stress die ik van hem heb,om weer pies te moeten ruimen van hem of dingen weg te moeten gooien.
Ik was er al even bang voor en liep al langer met de gedachte dat Mopke anders weg zou moeten. Ik kan die stress er nu niet bij hebben.
Nu begonnen ze er bij de dierenarts eigenlijk al meteen over. Ze weten daar ook wat voor stressbeest hij is en hoe de situatie is en gaat worden. Dat ik er toch maar goed over na moest denken, wat ik ging doen en wat het beste voor ons beide is.
Heb al heel wat traantjes gelaten, hij is bijna 8 en al vanaf begin bij mij. My best buddy.
Heb met ma gesproken en gelukkig kan hij daar naar toe. Terug naar z'n veilige omgeving, naar daar waar hij zich goed en veilig voelde en waar het bekend is voor hem.
Zo kan ik hem nog vaak blijven zien en weet ik hoe het hem vergaat.
Het zal morgen (dan gaat hij weg) ff lastig zijn en we moeten door de zure appel heen bijten. Ook Diesel
zal z'n grote broer missen,maar hij krijgt er wel rust door. En een hele grote stress factor voor mij is de grote angst dat Mopke aangereden wordt hier in de drukke straat voor, waar al het verkeer hard rijd. Diesel mag niet meer buiten,maar gelukkig taalt hij er niet naar. Die angst valt nu ook weg.
Mopke,baas houd van je en zal je nooit vergeten, maar dit is het beste voor ons allemaal, jou en mij/ons.
Dikke kussss
reacties (0)