#. De mama heeft werk!

De titel zegt genoegd, ik heb werk gevonden, eindelijk! 

Sinds eind november 2013 heb ik eigenlijk thuis gezeten als werkzoekende. En toen waren eigenlijk al aan het zwanger worden en hebben we heel hard en goed nagedacht wat we zouden doen. Verder doen of stoppen en weer uitstellen? Dat uitstellen zagen we echt niet zitten en hadden we dus een risico genomen om toch verder te doen. Begin januari 2014 waren we zwanger! Om toch in orde te zijn voor de VDAB en RVA bleef ik maar verder werk zoeken en hier een daar solliciteren maar daar kwam er heel weinig van want ik kwam niet meer in aanmerking voor een job wegens mijn zwangerschap. Gelukkig had ik een goede uitkering en konden we zo verder zonder in financiële problemen te geraken. Ik vond het wel fijn dat ik elke week van mijn zwangerschap kon genieten maar zoveel genieten heb ik ook niet gedaan want er lag een druk op mijn schouders want de toekomst van ons kindje lag in mijn handen!

Midden september ben ik dan uitgeschreven als werkzoekende en was ik in zwangerschaps/bevallingsverlof want ik had nog maar juist mijn papieren ingestoken en ik was de dag erna al bevallen van ons zoontje. Rond 19 december 2014 was mijn bevallingsverlof gedaan en moest ik me weer inschrijven als werkzoekende. Na de feestdagen ben ik dan terug beginnen zoeken maar echt actief beginnen zoeken eind februari 2015 en ik moet zeggen het viel niet mee! Ik wou normaal altijd in de productie werken maar omdat er hier weinig navraag is in mijn gemeente heb ik dan besloten om ook te poetsen en daarin zou ik wel snel een job vinden, maar te vergeefs en dat was helemaal niet het geval. Uiteindelijk weken/maanden zoeken achter werk en solliciteren had ik gisteren de hoop echt opgeven... Ik wist niet meer wat doen want mijn gezin kwam in gevaar via de financiële kant. Ik deed zo hard me best en ik werd maar niet beloond! Ik maakte me echt zorgen niet alleen voor mezelf maar ook voor de toekomst voor mijn zoontje want na al dat zoeken naar werk heeft me ogen geopend dat het elk jaar slechter word om een job te vinden en dat is zienbaar bij elk beroep! Dat had ik nog nooit gezien.

Maar ik zag het niet meer zitten en dan plots gisteren middag/namiddag kreeg ik telefoon. Ik nam op en het was de verantwoordelijke van de poetsdienst in rusthuis en vroeg of ik nog geïnteresseerd was in die job en ik natuurlijk met een grote 'JA'. Ik zou volgende week donderdag kunnen beginnen maar eerst nog volgende dinsdag op gesprek zeker om een rond leiding en wat extra informatie en papieren in orde brengen. Ik ben heel blij met dit nieuws want het is dicht bij huis en ik kan zo te voet gaan als ik wil. Ik werk voor 80% en af en toe moet ik in het weekend of de zondag werken maarja dat nemen we bij en zo lang is het niet. Eerst zou het 3 maanden tijdelijk zijn en daarna zien we nog wel maar ik ga heel hard me best doen om daar natuurlijk te kunnen blijven! Wat het nog interessant maakt dat het niet alleen poetsen is maar je bent eigenlijk ook wat verantwoordelijk voor je eigen afdeling en bezorg je de mensen s'morgens en s'avond hun boterhammen. Ik kan niet wachten om te beginnen maar nu eerst nog een weekje genieten van me zoontje en moet ik ook stilaan een planning maken hoe ik dat allemaal ga doen. Het ga wel wennen worden maar ik ben niet de enige die dit moet doormaken! ;)