#. U was prachtig, 2014!

Zo loopt 2014 bijna op zen einde. Even een terug blik op ons prachtig, schitterend en mooi jaar maar ook even met verdriet en één grote tegenslag.

2014 was maar net begonnen en ons geluk kon niet meer stuk. 5 dagen na mijn verjaardag testte wij positief, wij zijn zwanger! Het mooiste cadeau uit ons leven en waar ik zo naar uit keek is eindelijk in vervulling gegaan. Op 4 februari 2014 was het onze eerste echo en hebben we een heel mooi kloppend hartje gezien. Na onze thuis komst direct ons prachtige nieuws verteld aan al onze facebookvrienden/ aan de hele wereld dat wij zwanger zijn van ons eerste wonder!  De 12 weken echo was ook super en ons prutske heeft geen syndroom van Down wat voor ons een opluchting was. Toen ik ongeveer 18 weken ver was hebben we te horen gekregen dat we een zoontje verwachten, we waren zo in de wolken en ons geluk kon niet meer stuk! Ook bij de 20 weken echo was alles ook oke. Geen afwijkingen of niks, wij verwachten nu definitief een gezonde zoon! Nu was het volop genieten van de zwangerschap en dat heb ik ook gedaan. Op 1 juni 2014 wonen we 1 jaar samen en mijn ouders waren 30 jaar getrouwd dus er kwam een etentje met de hele familie. Maar voor intens geluk is er ook plaats voor wat verdriet... Mijn vriend zijn opa/pepe was op 12 juni 2014 overleden. Dit nieuws kwam toch wel hard aan want hij keek zo uit naar zijn achterklein kind maar het heeft niet mogen zijn... Uiteindelijk was er weer plaats voor terug een beetje geluk want de zomer was gearriveerd en het groot verlof van mijn vriend startte op 19 juli 2014. Hebben toen veel gelachen en gebarbecued. Er moest ook nog zoveel gebeuren ivm met de kinderkamer dus dat ging mijn vriend afwerken maar in eens gebeurde het ondenkbare.... Op 24 juli 2014 kreeg mijn vriend een motorongeluk... Zijn rechtarm en zijn bekken waren gebroken! Heel even stond mijn wereld stil en ik voelde de grond zo onder mijn voeten wegslippen. Dit nieuws kwam ze hard aan voor mij en voor heel de familie natuurlijk! Ik was hem bijna kwijt.... :'( Moeten kiezen tussen een vrachtwagen of een trotior met een houtenpaal. Hij heeft wel een goede reflex gehad maar hij heeft toch geluk gehad want hij kon even goed verkeerd gevallen zijn en zit hij voor heel zijn leven in een rolstoel of nog erger lag hij in coma.. Wij hebben helse dagen en weken beleefd. In eens stond ik er alleen voor, wel niet helemaal want gelukkig kon ik op heel veel mensen rekenen en eerst vooral op mijn en zijn familie en zijn beste maat! Ik ben hen dan ook eeuwig dankbaar. Ik was toen 30 weken zwanger, het waren mijn 10 laatste loodjes. Ipv dat ik moest rusten was het net omgekeerd! 6 weken heeft me vriend in het ziekenhuis gelegen + met 2 operaties. Elke dag stond ik naast hem van s'morgens tot s'avonds laat, het was zo vermoeid maar het was het waard! Elke dag was het moeilijk om afscheid te nemen van hem, uiteindelijk was ik toen zo blij dat hij eindelijk naar huis mocht! Maar moest nog 6 weken in een ziekenhuisbed liggen thuis en mocht niet stappen of leunen op zijn benen. Er werd zelf gevreest dat hij niet bij de bevalling kon zijn.. De dagen en weken gingen voorbij en mijn vriend verbeterde en geneesde! Maandag 8 september 2014 huurde wij een rolstoel voor hem en op dinsdag kon hij hem al wat makkelijk verplaatsen, ook het leunen en kleine stapjes zetten met zijn benen ging goed. Tussentijds kon ik toch nog even genieten van het zwanger zijn! Op 9 september 2014 moest ik dan ook op controle, ik was toen 38 weken en 3 dagen ver. De gynaecoloog zei dat hij nog niet direct zou komen want hij heeft goed naar zijn zin zei ze. :p Op 13 september 2014 nacht rond 4u30 gebeurde het, mijn water was gebroken! Na 14 uur is ons zoontje, Jayden om 19u37 geboren, woog 3,320 kg en was 50 cm groot! We hebben een hele gezonde en rustige baby op de wereld gezet en het belangrijkste, mijn vriend was bij de bevalling! Ondertussen is hij al 3,5 maand en we zijn het al gewoon, ook loopt het huishouden nog in het honderd we zijn doodgelukkig met ons zoontje en zou hem niet meer kunnen missen. Dit is het aller mooiste cadeau dat je kan krijgen in je leven! Niet iedereen is weggelegd om mama of papa te worden en wij mogen ons 'twee (pollekes) handjes kussen' dat wij dit wel mogen zijn! Hij is een geschenk vanuit de hemel en ik kan het nog steeds niet geloven dat Jayden onze zoon is, onze creatie! Het is toch zo wondermooi, zo'n een wezentje dat groeit! Zo hebben we ook onze eerste kerst te samen ook al gevierd en morgen oudejaar vieren met mijn nicht. En dan mogen we aftellen naar een nieuwjaar, 2015! Er staat weer heel wat te gebeuren dat jaar. Zoals, ik hoop toch eindelijk eens een goede job te vinden met hopelijk een VAST contract aub, in mei zijn we 5 jaar samen, wonen we al 2 jaar samen, gaan we ons terras onderhanden nemen zoals de afmaak platen de oude verf afsteken, putjes plamuren en een nieuw likje verf erop schilderen en wat plantjes en bloemen hangen/zetten. En vieren we in september Jayden zijn 1ste verjaardag! Maar zover zijn we nog niet, alhoewel dat het er wel snel zou zijn gelijk dat het nu zo snel gaat. Zo 2014 U heeft ons heel gelukkig gemaakt: Maar U heeft ons ook verdriet gedaan, U heeft de schrik van mijn leven gegeven maar het belangrijkste van al, U heeft mijn vriend erdoor geholpen en U heeft aan ons het mooiste cadeautje in leven geschonken en dat is ons zoontje Jayden, Dankjewel voor het fantastische jaar! 

En voor iedereen hier nog, Prettige Feestdagen en voor alle mama's of wachtende dames/mama's een gezond en vruchtbaar jaar, vol liefde & vreugde!

Veel liefs Evelien, Kevin & Jayden.