~~Even van me afschrijven….
Ik heb 2 mooie gezonde kindjes.
De vorige zwangerschap mentaal heel erg zwaar.
Ik had voor deze zwangerschap een missed abortion gehad. Met de 8 weken echo kwamen we erachter dat er geen hartje klopte. Ik heb toen een curettage gehad.
Al die tijd geen bloedverlies gehad. Vanaf week 5 had ik al wel het gevoel dat het niet goed zat, omdat van het een op andere moment mijn ‘kwaaltjes’ verdwenen. Verloskundige gaf toen aan dat zolang als je geen bloedverlies of erge krampen hebt, er niks aan de hand is. Helaas is dit dus niet goed afgelopen.
Met 3 maanden weer zwanger van ons dochtertje. Vanaf het begin was ik hier onzeker of de zwangerschap wel goed zou verlopen. Weinig last van kwaaltjes en als ik even nergens last van had, dan maakte ik me grote zorgen. Ik heb toen een vroege echo gehad waarbij ik geen hartje heb zien kloppen. De gynaecoloog gaf toen aan dat het waarschijnlijk weer niet goed zou zijn. Week later kwam ik terug zagen we een heel klein vruchtje met trage hartslag. Volgens gynaecoloog te klein voor termijn dat ik zwanger zou zijn.
Met 8 weken nog een echo laten maken en deze was gelukkig wel goed. En met 40 weken en 2 dagen is onze dochter geborgen!
Maar het was een enorm stressvolle zwangerschap.
Nu hadden wij het voor een 2 maanden geleden erover of we wel of niet voor een 3e zouden gaan. Beiden willen we graag een 3e, maar conditioneel moet ik eerst wat fitter zijn en mentaal lijkt het ons heel zwaar gezien de vorige zwangerschap.
Op 2e kerstdag zou ik ongesteld moeten worden, maar ik was dit nog niet. Die maand hadden we het 1 keer niet veilig gedaan en ook nog met ‘voor de zingen de kerk uit’. Ik dacht dus dat mijn menstruatie wat later zou komen. Maar omdat ik het kerst was en graag een borreltje wilde drinken en nog een zwangerschapstest had liggen, heb ik deze gedaan. En wat bleek: zwanger! Beiden waren we echt verbaasd, maar heel erg blij. Dit moest gewoon zo zijn!
Met oudejaarsdag sloeg de twijfel alweer toe: zou het wel goed gaan. Ik had 2 dagen iets gespannen borsten, maar deze zijn nu weer helemaal verdwenen. Verder nog helemaal geen kwaaltjes.
Als een controlefreak deed ik iedere dag op het zelfde tijdstip ’s ochtends een zwangerschapstest. Puur om te kijken of deze donkerder werd.
3 januari was deze lichter dan de dag ervoor en ik was echt in paniek. Ik heb via de huisarts een verwijzing gekregen om bloed te prikken, hcg waarde te palen.
Uitslag was de volgende dag bekend: hcg 2908 (bij weken en 1 dag). Opzich prima waarde, mits het goed stijgend is (verdubbelen om de 48-72u).
Vandaag, vrijdag 6 januari, dus weer bloed laten prikken. Hcg: 5906. Er zag 72 uur tussen, dus ik had een waarde van c.a. 8000 verwacht, ervan uitgaande dat het c.a. om de 48 uur zou verdubbelen. Ik heb er helemaal geen goed gevoel over. Ik heb de gynaecoloog gevraagd of ik een echo mag. Zij gaf aan dat dit nu nog te vroeg is en dat ze een verwijzing nodig heeft van de huisarts.
Ik heb de huisarts gevraagd wat we nu verder voor stappen kunnen nemen en er is een verwijzing voor een echo bij gynaecoloog gemaakt.
A.s. woensdag 11 januari om 16:10 kan ik er terecht. Pfff ik ben er zo bang voor. Ik ben dan 6 weken en 1 dag. Ik hoop dan zo dat alles goed is en dat we een hartje kunnen zien…
De hele zwangerschap maakt me zo onzeker!
reacties (0)