Vandaag weer echo gehad in het ziekenhuis

Pfff wat brengt deze zwangerschap een hoop stress met zich mee!

Begin dit jaar hebben we een missed abortion gehad. Met ruim 8 weken kwamen we erachter dat het vruchtje met 5 weken was gestopt met groeien. Ik heb toen een curettage gehad. Opzich was ik hier in eerste instantie vrij nuchter over. Ik dacht 'het kan gebeuren, het gaat bij 10% fout'. Ik had nooit gedacht dat het mij bij een volgende zwangerschap zo onzeker zou maken.

Op 9 mei was mijn eerste dag van mijn laatste menstruatie. Mijn cyclus is standaard 28 dagen. 3 juni had ik al heel licht positief getest.

Rond de 7 weken mocht ik bij de gynaecoloog terecht komen. Zodoende had ik een afspraak gepland op 26 juni (6w6d).
Op maandag 22 juni (6w, 2d)voelde ik erge kram en steken. Ik heb gebeld naar het ziekenhuis en mocht 's avonds komen. We waren er rond 19:30. Om 22:30 kwam de gynaecoloog pas.  Een inwendige echo gehad. Ik had toch wel gehoopt een vruchtje te zien met hartslag en minimaal 5mm.

Het vruchtzakje kon ze vrij vlot vinden. Helaas het vruchtje niet. Uiteindelijk vond ze een klein vruchtje (2,6mm) met een hele trage hartslag. Ze twijfelde zelf of het een hartslag was.

Ik was helemaal ongerust. De gynaecoloog gaf aan om gewoon even af te wachten en de echo van vrijdag te bekijken.

Zodoende vrijdags (met 6w, 6d) een echo. Ook nu was het vruchtje te klein voor het termijn (0,49 cm) en hele trage hartslag. De gynaecoloog was er niet optimistisch over. Ze gaf aan dat ik me waarschijnlijk vergist had met mijn cyclus (c.a. 2 weken) of dat het niet goed zou zitten. Ze gaf aan ‘tja, het kan mis zijn, het kan vriezen of het kan dooien’. Zo onverschillig. Ik weet gewoon zeker hoe mijn cyclus is. Ik had helemaal het idee dat het weer niet goed was.
Ik mocht pas over 2,5 week terugkomen. De gynaecoloog gaf aan, dat er dan wel echt verschil te zien moest zijn (mocht het toch nog goed zijn). Ondertussen thuis had ik de verloskundige waar ik mijn vorige zwangerschap bij zat gebeld. Ook zij gaf, n.a.v. wat ik zei, weinig hoop. Ze gaf aan dat ik er wel rekening mee kon houden dat het niet goed zou gaan (5% kans dat het wel goed zou gaan).

Ik wilde zo graag eerder een echo. Als het niet goed is, waarom moet ik dan nog 2,5 week wachten! Boos heb ik het ziekenhuis gebeld. Ze gaven aan dat het beleid is om het af te wachten. Wellicht dat een miskraam vanzelf op gang komt.

Ondertussen had ik de mevrouw die de echo’s maakt via de verloskundige gemaild of ik bij haar eerder terecht zou komen. Ze reageerde niet op mijn mail.

Ik heb het laten rusten, tot ze mij dinsdag 7 juni mailde of ik nog langs wilde komen. Er was iets mis gegaan met mijn mail, waardoor ze deze niet gezien had.
Zodoende had ik woensdag 8 juni daar een uitwendige echo (8w. 4d). Ik durfde niet te kijken, omdat ik gewoon zeker wist dat het niet goed zou zijn. Zo wonderlijk dat deze echo gewoon goed was! Ook klopte de lengte van het vruchtje met het termijn (2 cm). We hebben een goede hartslag gehoord en gezien. Zo bijzonder! Helemaal als je het niet verwacht.

Vrijdags heb ik gebeld met het ziekenhuis om aan te geven dat ik een echo heb gehad die in principe goed was. Mijn vraag was of ik de 13e dan nog in het ziekenhuis moest komen. Mag wel, voor afsluiten van het dossier was het antwoord van de telefoniste. Graag dacht ik, want de onzekerheid sloeg alweer toe. Ik voel me helemaal niet zwanger. Ik heb nu 2 ‘slechte’ echo’s gehad en 1 goede. Wat nou als het hartje ondertussen is gestopt?

Ondertussen probeerde ik voor mezelf alle ‘risico’s/oorzaken’ van een eventuele miskraam op een rijtje te zetten. Het ligt niet aan onze leeftijd, ik ben slank, redelijk gezond. Ik heb wel enorm veel stress. Maar volgens gynaecoloog kan dit geen miskramen veroorzaken.
Mijn man slikt wel antidepressiva. Ik heb gelezen dat dit het DNA in de zaadcellen kan aantasten en daarom ook miskramen of afwijkingen kan veroorzaken. Hier ben ik erg van geschrokken. Waarom informeert een dokter ons niet over dit risico?

Maandag 13 juli had ik ’s ochtends een afspraak bij de gynaecoloog. Het eerste was zij zei was ‘als je al een goede echo hebt gehad, wat doe je dan hier?’. Pfff lekker welkom hoor.

Deze echo was weer inwendig. Het beeld was een stuk slechter als bij de verloskundige. Ik vond het echt heel spannend. Gelukkig zagen we de kleine uk, met hartslag en zelfs iets bewegen!

De lengte was c.a. 2,49 cm, wat overeenkomt met 9w en 1 dag. Ze meette zelfs een waarde waarbij ze uit kwam op 8 w en 6 dagen. Dat terwijl ik volgens vorige echo en mijn eigen berekening 9w en 2dagen zou zijn. Nu maak ik me daar weer zorgen om.

De gynaecoloog gaf aan dat het ziekenhuisapparatuur van slechtere kwaliteit is als dat van de verloskundige, dat daarom de meting onnauwkeuriger is. Ook kon het een oorzaak zijn dat ze tot 2x toe het vruchtje veel te klein hebben gemeten omdat mijn baarmoeder ver naar achteren ligt. Hierdoor is het moeilijk om inwendig een goed beeld te krijgen.

Anyway… ik ben best opgelucht dat het goed is. Al blijf ik me erg onzeker voelen…
Woensdag intake gesprek met de verloskundige.