Bevallingsverhaal

Ik heb zelf altijd het idee dat als ik mijn bevallingsverhaal aan iemand vertel dat ik altijd de hele korte versie moet vertellen en dat mensen eigenlijk niet alle details willen horen. Maar ik ben zo blij en trots op mijn laatste bevalling dat ik dacht ik ga het gewoon opschrijven. En de mensen die het willen lezen, wees welkom!

Laat ik eerst vertellen dat ik een super zwangerschap gehad heb. Ik ben wel net zoals bij de eerste erg misselijk geweest ongeveer zo'n 16 weken. Ik heb hier ook medicijnen voor gehad. Maar daarna begon het echt grote feest. Bij mijn eerste werd ik helemaal kapot geschopt bij mijn ribben dus had ik liever dat hij niet veel schopte maar bij de 2e waren het hele lieve en zachte schopjes. Echt zo lief. De rest van de zwangerschap heb ik ook als 1 groot feest ervaren. Bij de eerste was ik er na 30 weken echt klaar mee(vanwege mijn ribben) maar bij mijn 2e heb ik tot 38 weken het echt als een groot feest ervaren. Vanaf de 38 ste week had ik wel zoiets van, nou mag het wel komen en nu begint die buik toch echt wel een beetje in de weg te zitten. Ook wel logisch achteraf, want een week later ben ik bevallen.

Het was 24 setember 2009 en om half 6 's avonds had ik zoiets van nou ik lijk wel wat te voelen. Maar goed had een week daarvoor ook weeen gehad die tot niets hadden geleid dus ik nam het in eerste instantie niet echt serieus en tja ik moest nog een week dus het zullen wel weer voorweeen zijn. Maar goed er kwam al wel redelijk snel een patroon in. En het patroon kwam ook steeds sneller terug. Dus na 2 uur zulke weeen gehad te hebben begon ik toch echt wel te denken dat het raak was. Maar na 19.30 uur werden de weeen steeds minder snel en om 20.15 uur had ik mijn laatste wee... Nou ik was helemaal boos. Had ik dus weer voorweenen gehad en heeft het weer tot niks geleid. Maar goed wat doe je er aan, niks! Dus uiteindelijk gewoon om 22.30 uur naar bed gegaan. Zegt mijn man nog, nou maak me maar vannacht wakker. Nou nee hoor want de bevalling komt toch pas over een week. Dus we zijn gewoon gaan slapen. Maar ik had tijdens het slapen wel de hele tijd het idee, beeld ik me nou in dat ik weeen heb of niet. Nou op gegeven moment heb ik de conclusie getrokken, weeen kun je niet zelf opwekken, dus als de weeen echt zijn, merk je het vanzelf. Maar om half 3 werd ik toch wakker en nu had ik toch echt wel het idee dat het weer weenen waren. Zou het dan toch eindelijk gaan doorzetten??? Nou de weeen kwamen redelijk snel op elkaar. En om half 5 zijn we naar beneden gegaan. En om 4.45 uur had ik echt zoiets van dit is niet grappig meer. Ik wil dat de verloskundige komt want ik wil graag naar het ziekenhuis want ik wil een prik voor de pijn( bij mijn eerste heb ik ook een prik in mijn been gehad en die was mij zo goed bevallen dat ik die graag weer wilde). Maar eigenlijk had ik zoiets van nou de verloskundige zal wel voor niks komen, want zolang ben ik nou ook nog niet bezig. Waarschijnlijk zal ze zeggen, nou ik kom over een paar uur wel terug en succes. Maar ja ik wilde toch echt graag naar het ziekenhuis. Dus de verloskundige kwam om 5.15 uur. Jeemig wat duurt zo'n half uur lang zeg. Dus ze was er eindelijk. Dus ik had zoiets van nou dan kunnen we nu naar het ziekenhuis. Maar nee ze wilde eerst nog even wat testjes doen. Ik had echt zoiets van moet dat nu allemaal??? Maar goed toch maar braaf weer naar boven en eerst het hartje geluisterd. Ja dat was allemaal prima! Toen de ontsluiting kijken. Tja hoeveel kun je hebben als je nog zo kort bezig ben 2 misschien 3 cm. Dus ze was klaar. En de conclusie was je hebt volledige ontsluiting en wat haar betreft kon ik beginnen!!! HE????? Nou mijn man en ik waren even helemaal van slag. Ik was nog maar zo kort bezig? En ik wilde naar het ziekenhuis en ik wilde een prik en hoe moest dat dan allemaal. Er ging echt in een seconde van alles door me heen. En toen zei de vk ja je kan natuurlijk ook gewoon thuis bevallen. Ik hoef alleen nog maar je vliezen te breken en dan kun je gaan persen. Jeemig zeg, thuis bevallen, dat was wel het laatste waar ik rekening mee gehouden had. Maar hadden we wel alles in huis en kon dat wel met de baby, was er wel zuurstof enz enz?? De vk bleef heel rustig en zei dat ze alles bij zich had. Ja maar ik wilde een prik en die kreeg ik alleen in het ziekenhuis. Nee ook die kreeg ik nu niet meer in het ziekenhuis, daarvoor was ik al te ver. Ook dus conclusie er is nu geen meerwaarde om naar het ziekenhuis te gaan, behalve dan dat ik met hele erge weenen naar het ziekenhuis moet en met de kans dat de vliezen onderweg nog breken enz. Tja dat beeld stond me ook niet aan eigenlijk. Dus toen snel besloten dat ik thuis ging bevallen. Kussen neergelegd. Vliezen werden gebroken en ik zou daarna persweeen krijgen. Jaja dacht ik, zal wel ze kunnen wel meer vertellen. Maar ze had echt gelijk. Ik heb 1 keer hoeven persen en 2 keer moeten zuchten en toen was onze mooie meid er. Nu ik er aan terug denk staan de tranen weer in mijn ogen. Wat een wonder toch! En ze moest ook meteen huilen! Helemaal goed. Tja en toen dacht ik, nu moet de placenta nog, zal je zeker zien dat ik dan als nog voor dat ding naar het ziekenhuis moet. Maar ook dat ging zo soepel. Heerlijk mijn meisje bij me gehad en lekker aangelegd. En haar broer was op gegeven echt wel wakker geworden van alle hecktiek, dus die kon er ook meteen bij. Heerlijk het hele gezin compleet!!

Wat fijn om hier gewoon even mijn verhaal te vertellen!!

xx