Polikliniek fertiliteit

IN DE WACHTKAMER

In gedachten verzonken hoor ik op de achtergrond de klanken van 100% NL op de radio. Altijd dezelfde zender. Zou Skyradio te beladen zijn als er een tranentrekkende ballad langskomt..Radio 538 te veel grappen en grollen? Ik zal het eens navragen. Een muziekje is wel een welkome afleiding in deze wachtkamer waar niemand echt op zijn gemak is maar zo ontspannen mogelijk probeert over te komen.

De poli fertiliteit.

Bij de wachtkamer van de verloskunde afdeling, waar de rollen beschuit al op tafel staan, rechtsaf. Het contrast is groot.
Ik vraag me nog steeds regelmatig af wat ik hier eigenlijk doe. 'Het' deed het toch 'gewoon' bij ons? Onze peuter is het bewijs. Al bladerend door de folders van Freya, de stichting voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, vind ik maar weinig herkenning. Eerder een grotere afstand tot de doelgroep. Al hoor ik daar inmiddels toch ook echt wel een beetje bij. Ik doe natuurlijk alsof ik dit allemaal fluitend doorsta. Dat het helemaal okay is dat de groentela inmiddels wordt ingenomen door een klein kapitaal aan hormooninjecties waar de producten van de groeiende collectie moestuintjes zouden moeten liggen. Wij kweken hier eitjes, geen rode biet!

De gang naar het ziekenhuis kan ik inmiddels wel dromen. Maar het ergste zijn de hersenspinsels: zijn we te oud? Te druk? Te dik? Wel voldoende gemotiveerd ? En de lachwekkende 'oplossingen' veelal wars van solide wetenschappelijke onderbouwing: Een veganistisch dieet proberen? Karma reiniging? Op retraite misschien..? Zucht.. niet alles in het leven is maakbaar, al zijn we soms geneigd dat te denken.

100% NL. Met een glimlach denk ik aan die afzichtelijke baby rompertjes met de opdruk 50% papa, 50% mama, 100% ikke.
Onze eerste 100% rent inmiddels al vrolijk door het huis. En die 200%, daar gaan we voor 💪🏻!