Ik moet van me afschrijven
Vandaag ben ik alleen en ik huil al vanaf 20 uur
Het is nu 11.30. Ik ga geen gekke dingen doen maar het zit wel in me hoofd.
Als heel klein meisje zij al ik al dat ik graag moeder wil worden van veel kindjes, kinderen maken mij blij en ik wil niks liever dan en eigen kindje.
Nu lukt het niet en voel dat mijn hele toekomst weg valt. Alles waar ik van droomde wat ik had gehoopt als ik dan eindelijk volwassen ben is niet zoals ik dat had gehoopt.
Ik heb een geweldige man waar ik erg gelukkig mee ben voor voor wij aan onze kinderwens begonnen meer dan 2 jaar geleden
Maar ik ben helemaal niet gelukkig meer, ik voel me zo ongelukkig dat ik zelfs hele rare gedachten krijg over leven.
Iedereen is zwanger en in mijn omgeving gaat het bij bijna iedereen goed.
Ik hoor wel is een miskraam toch hebben ze een kindje.
Gelukkig maar want ik gun niemand de pijn die ik zo erg voel.
Ik ben gebroken me hart is helemaal stuk na 6 miskramen vraag ik mij echt af of ik wel moeder ga worden ooit.
We gaan een traject in, in het buitenland dat voelt goed en ik ga goed onderzocht worden alleen ik weet het gewoon allemaal niet meer.
Vaak ga ik maar gewoon door doe ik vrolijk en blij tegen iedereen maar als ik alleen ben huil ik.
Ik ben vaak positief maar dit lukt niet altijd.
Vooral als er mensen zijn die mij niet begrijpen dan het het helemaal niet goed meer.
De familie van mijn man, alles gaat daar goed iedereen is gelukkig hebben een gezin maar begrijpen mijn verdriet totaal niet.
Nergens word rekening mee gehouden en ik geef het maar steeds aan.
Vandaag heb ik besloten om geen contact meer te willen, ik snap het is niet leuk als ik verdriet heb maar ik kan die masker gewoon niet op blijven houden.
Ik ben helemaal op ik kan niet meer. Ik zou het zo erg fijn vinden als iemand mij is stevig vast pakte en zou zeggen meisje wat begrijp ik dit wat moet dit moeilijk voor je zijn.
Wat zou ik het fijn vinden dat ondanks me verdriet iemand tegen mij zegt wat doe je het goed.
Ik heb het gevoel dat ik niks goeds meer doe.
Ik raak en misschien ben ik mij zelf al wel kwijt.
Laatst zij iemand me ik met paranormaal begaafd en de keek me zo aan
Ik vroeg wat is er zie je iets? Ja , antwoordde ze jij zult geen moeder worden.
Sinds dat moment ga ik het steeds meer geloven en zie ik het soms niet eens meer zitten.
Van de positieve meid die iedereen altijd helpt is niet veel meer over. Nu heb ik hulp nodig maar hoe?
De hoop is bijna weg en misschien is het niet veel 6 miskramen alleen voor mij is het wel teveel ik hoop dat het me nooit meer overkomt nooit meer.
Maar toch van de 100% voel ik nog 1% hoop dat ik nog eventjes vol moet houden en als het dan echt zou lukken ik een geweldige moeder zou zijn door altijd door het vuur zou gaan voor haar kind
Als er echt een god bestaat alsjeblieft gun mij ons dit!
Ik moest even met iemand praten, best gek zo tegen de telefoon en mensen die ik niet ken of maar een klein beetje.
Maar gelukkig helpt het iets want ik huil niet meer!
We hebben eventjes een pauze zo kunnen we goed het traject in.
Ik hoop zo zo zo zo erg dat 2019 mijn jaar mag worden en dat mijn allergrootste wens in vervulling mag gaan ♡
reacties (0)