Maandag 21 februari – de bevruchting

In Nederland is de punctie (zoals je hiervoor meerdere malen
hebt gelezen) een drama. Je krijgt een pijnlijke prik en een roesje, maar dat
is niets vergeleken met België. Vlak voordat ik de operatiekamer in moet, komt
de zuster mij geruststellen. Vrouwen die behandelingen in Nederland hebben
gehad ervaren de punctie in België als prettig. Hm… Een naald in je kruis is
toch echt alles behalve prettig!

Met een vertrouwd zenuwachtig gevoel stap ik in de baarstoel
met beenhaken. Ik krijg van een lieve man (wederom aan mijn linkerkant) een
infuus in mijn arm. Ik voel een prik, maar dat is het dan ook. Rechts van mij
zit mijn lief en ik knijp zijn hand fijn. Tot de anesthesist me vraagt of ik
wil vliegen of dronken wil worden. Nou, laat mij maar vliegen. Kan toch
moeilijk dronken worden met al die eieren in mijn buik. Binnen een halve
seconden vlieg ik al weg. De oogkleppen gaan op half zes en ik lig heerlijk te
brabbelen over Portugal. Verder schijn ik volgens mijn lief lachend hebben
verkondigd dat ik nog nooit druk heb gebruikt en dat voor een Amsterdamse! Ik
weet niet precies wanneer mijn vliegtuig weer terugkwam uit Portugal, maar ik
heb geen punctie gevoeld. Het was wel leuk eigenlijk! Prettig inderdaad!

Dan wil ik alleen nog maar slapen, maar mijn lief krijgt
instructies dat ik niet mag slapen. Waarom, dat is me niet duidelijk geworden,
maar mijn lief heeft goed zijn best gedaan. Na een kwartier kwam de arts en bleek
dat hij maar liefst 6 goede eieren heeft weggehaald! Dat is goed nieuws! Weer
een fase goed behaald. Op naar de volgende.