Donderdag 24 december 2009 – Kerstavond

Na ruim een dag huilen waarom ik nou nooit eens geluk heb,
dwing ik me op deze dag op te staan en weer vrolijk te worden. Ik merk dat de
teleurstelling eigenlijk het zwaarst van alles is. Dat geprik daar wen je aan,
die punctie overleef je wel, maar die teleurstelling…

We gaan traditiegetrouw op Kerstavond met een grote groep vrienden uitgebreid
eten en deze keer is het bij ons. Een heel klein lichtpuntje, ik kan me
onbelemmerd vol gieten wat ik dan ook met een gerust hart doe en het wordt een
fantastische avond.