Week 5 + 4 dagen, zaterdag 13 juni 2009 – prikkende muppet

Mijn tweede bloed test was dramatisch. Ondanks dat dat
geprik schijnt te wennen moet ik me natuurlijk altijd enorm over die drempel
duwen. En zodra ik over die drempel ben en in stoel 6 plaatsneem zie ik niet
alleen de arts, maar ook een muppet van een jaar of 18 die net zijn luier af heeft
met een wit pakje aan waar bloed op zit. Natuurlijk moet je een keer leren
prikken, maar waarom in hemelsnaam op mij? De bloederige strepen op zijn
bovenbenen ontnemen mij zelfs mijn laatste beetje lef en met mijn ogen stijf
dicht onderga ik de ellende. De jongen vraagt houterig of ik het eng vind en ik
antwoord geïrriteerd ja. Alsof je dat niet aan me kan zien. Een ervaren prikker
(het zal je baan maar zijn) weet mij altijd gerust te stellen, begint een slap
lulverhaal over het weer of een willekeurige vakantie. Voor ik dan kan nadenken
over het antwoord is de prik al voorbij. De muppet die me nu lomp prikt is
duidelijk nog niet zover. Ik ben vast pas zijn derde slachtoffer en het voelt
alsof hij de naald die in me zit als een pook naar de vijfde versnelling wilt
rossen. Het duurt tien keer zo lang als bij een ervaren prikker en ik ben blij
als ik eindelijk van stoel 6 mag afstappen. De ervaren prikker kijkt me van een
afstandje aan alsof ik gek ben, maar hij heeft makkelijk praten. Hij laat zich
niet prikken door muppet prikkebeen.

Afijn, na een paar uur word ik dan eindelijk gebeld voor de
fertiliteitspoli. Mieke vraagt heel officieel of ze met mevrouw Lolabal spreekt, maar daar schrik ik niet meer zo van. Ben wel erg benieuwd want heb
toch nog geen vertrouwen. Maar alles is goed! Ik heb een HCG waarde van 3500 en
dat ik precies op de curve. Het is zelfs zo goed dat ik mag stoppen met de
ranzige balletjes. Lief ook blij want vrijen met die balletjes is te ranzig
voor woorden. Mieke verteld nog even dat ik me geen zorgen hoef te maken, dat
alles nu zoals een normale zwangerschap verloopt. Als ik vraag wat ik moet doen
als ik begin te bloeden antwoord ze verbaast dat dat natuurlijk niet de
bedoeling is, maar dat ik altijd de fertiliteitspoli kan bellen.  Kortom, positief denken en op naar de 8 weken
en mijn eerste echo.