Week 4 + 1 dag, woensdag 3 juni 2009 – toch zwanger!

De dag begint met het vertrouwde gevoel van een naald in mijn lichaam. Dit keer niet thuis maar door een ervaren prikker in het OLVG, ze willen bloed testen om te kijken of ik zwanger ben. Mijn moeder en een paar goede vrienden sms-en me de hele dag wat de uitslag is. Rond 15.00 uur sta ik
in de hal van de Rai bij een Congres met mijn collega’s en daar gaat mijn
mobiel. Natuurlijk wist ik dat ze zouden bellen, maar ik schrik me dood. Een
serieuze dame van de Fertiliteitspoli vraagt of ze met mevrouw Lolabal spreek.
Hm… niet zwanger schiet er door me heen. Anders is ze niet zo voorzichtig en
beleefd. Mevrouw Lolabal , ik heb goed nieuws voor u. U bent zwanger. Wow! Ik
kan alleen maar huilen. Wist niet dat het allemaal zo hoog zat. Wat geweldig.
Als ik mijn lief bel is hij ook door het dolle heen en samen springen we op en
neer als twee kleuters die eindelijk dat cadeautje krijgen. Die dag begint ook
het belrondje met ouders, familie en dierbare vrienden. Helaas dringt het nog
wel tot me door dat het allemaal wel nog erg pril is en een miskraam (helemaal
met mijn 36 lentes) vaak voorkomt. Van een hele lieve vriendin krijg ik een sms
waarin staat dat ik echt blij mag zijn. Als het niet goed gaat ben ik sowieso
verdrietig, of ik nu wel of niet blij ben geweest. Tja, die wijze woorden maken
we nog gelukkiger.