Stap voor stap, steeds wat verder
Wat een lieve mensen heb ik toch om me heen..
Meiden, het gaat wel. Echt waar. Je schouders eronder en gaan. Als Levi naar beneden kijkt, dan wil ik dat hij niet verdrietig is omdat ik verdrietig ben. 'Mama, ik ben veilig. Je mag best even huilen, maar nu opstaan. Je hebt nog heel veel te doen voordat je bij mij mag komen, dus ik zou maar eens gaan beginnen!'
Ik heb iets anders gemaakt voor jou lieve bengel. Jouw eigen vlindersite. Mama kwam daarop via via (kleine dwarrel, dat was jouw toedoen zeker?) en heeft besloten om jou ook een site te geven. Dan hoeven jouw foto's niet hier te staan, daar worden de mensen alleen maar bang van. En logisch.. Voor mij was en ben jij de mooiste, toen je nog leefde en toen je doodging ook. Maar andere mensen kunnen van jou schrikken en dat is niet de bedoeling!
De papa van Levi is nu bezig met het fotoalbum van Levi. Ik vind het fijn dat hij het doet, ik kan het alleen niet. Gelukkig begrijpen en respecteren we elkaar hierin. Hij vindt het fijn, ik niet, prima toch?
Zoals jullie merken, spring ik van de hak op de tak. Dat komt omdat ik alles wil opschrijven maar nog niet kan. Het komt wel :) Zoals iedereen hier zegt, rustig aan. Dat is even wennen, maar jullie hebben wel gelijk :)
Vanaf vandaag, 9 december 2012 heb ik samen met de papa van Levi besloten dat we zijn site met een wachtwoord beveiligen. Dit omdat de foto's zo persoonlijk zijn en ik gemerkt heb dat mensen je (misschien onbedoeld, maar niet minder pijnlijk) heel erg kunnen kwetsen. Ik haal deze blog niet weg, want dat vind ik niet eerlijk voor de lieve mensen die er al op gereageerd hebben. Jullie kunnen altijd een pb'tje sturen voor het wachtwoord. Bedankt voor jullie begrip!!!
Jullie zijn geweldig en ik zeg het nog maar eens een keer: knuffel ze voor me, alsjeblieft
Stap voor stap maar nooit vergeten
reacties (0)