Bevallings Verhaal Jason!

Nou het is alweer een half jaar geleden, maar herinder het als de dag van gister!

Zondag ochtend lekker uitgeslapen, zeg tegen mijn vriend moet je voelen wat de kleine doet.... hele buik werd hard.... en dat kwam nog 3x en toen begon het pijn te doen... had wel eerder harde buiken gehad maar zo vaak achter elkaar niet! ik zei tegen mijn vriend dat hij maar broodje's in de oven moest doen en dat het vast zo over ging.....

mijn vriend had het er niet zo op... die bleef voelen en keek op zijn horloge.. om de paar minuten...dit klopt niet zei hij.... hij zou de broodje's in de oven doen, en als ik het nog 3x gevoeld had (inmiddels als 13x achter elkaar) dan moest ik het zeggen..... iets in mij zei dat het wel weer over ging.

ik kwam beneden en hij had de VK al gebelt, die was er binnen 10 min.. even voelen en ja hoor de baarmoeder was al verstreken!! mijn vriend ging spullen pakken...ik bij de VK in de auto en mijn vriend er achter aan! en nog dacht ik dat het wel mee zou vallen... onder weg werden de wee'en erger en belde ik mijn moeder dat het niet goed ging!

bij het ziekenhuis aangekomen krijg ik meteen een inwendige echo, infuus, wee'en remmers,longrijpers en onderzoeken...wat was ik Bang!! alles wat ik niet wou dat gebeurde prikken en inwendige onderzoeken! mijn vriend hield mijn hand stevig vast en zei dat het wel goed kwam!

meteen werd de ambulance geregeld ik moest ik naar groningen umcg... daar aangekomen waren de wee'en al gestopt en voelde ik mij piek fijn....niks aan de hand tog... Zo gingen de 2 dagen erna ook! ik was natuurlijk dood bang, mijn vriend kon niet bij mij slapen en ik voelde onze jason ook bijna niet meer!

Dinsdag

de dag dat ik van de wee'en remmers af mocht. eerst kreeg ik een ctg maar het hartje was niet echt duidelijk (dacht ik) heb wel een uur er aan gelegen...maar het hartje viel de heletijd weg.. ik dacht dat het kwam omdat de kleine aan het draaien was.. in 1x kwam de verpleegster en mocht ik niks meer eten en drinken want ik werd voorbereid op een keizersnee HUW WAT!!!! ik belde mijn vriend vertelde het en die was al onderweg!!

inmiddels paar uur verder krijgen we gespreken dat het niet goed ging met de kleine die had het niet meer fijn, en werd er met ons overlegt wat we gingen doen als het wel door zette... we besloten om hem te laten zitten zo lang jason dat nog wou!! en als hij geboren zou worden dan was dat zo!

nog geen 2 uren later (rond 5 uur) werd ik in 1x duizelig kreeg hart kloppingen zag zwart en dacht even dat ik dood ging! mijn vriend op de bel drukken (was inmiddels al van de remmers af sinds 12 uur) ik werd naar de verloskamer gereden..... ik had inmiddels heftige wee'en na een paar uur trok ik het niet meer! ik kreeg morfine... het werd mij allemaal te veel en we mochten proberen te slapen mijn vriend was bij mij al die tijd! tde morfine werkte na een paar uur niet meer en de wee'en werden weer verschrikkelijk! overleg en ik kreeg een ruggeprik.. nou ik liggen en intussen was het al kwart voor 2 en begonnen de wee'en zo erg te worden dat ze de artsen klaar zetten..

na 2 pers wee'en werd jason met de helm op geboren! (in de vliezen) ze sneden het vlies open, lieten hem snel zien en brachten hem naar een andere kamer mijn vriend ging met hem mee...maar mijn mannetje bewoog niet, hij was blauw...ik was bevallen.. ik besefte het niet!! na zo'n kwartier kwam mijn vriend huilend binnen!! en de zuster ook.... toen haalde mijn vriend jason op in doeken.. ik keek naar mijn vriend die huilend jason vast hield... toen besefte ik het!! JASON IS DOOD!!!! MIJN KLEINE MANNETJE!!

huilend hebben we troost bij elkaar gezocht en de kleine lekker lopen knuffelen en heeeeeel veel foto's gemaakt!!! hij lag in zijn bedje en ik werd gewassen...mijn vriend vertelde het onze familie!

:'( mijn mannetje...

ik stop nu met typen! wat er daarna allemaal gebeurde is mij te veel om te vertellen!! ook al is dit al een heel verhaal!!! die dagen erna waren dagen vol huilen huilen en huilen! ons mannetje lag op zijn kamertje en ik keek elke dag een paar uren lang naar hem! want hij was thuis! ons kindje!

we hebben hem gecremeerd en een deel van zijn as zit in mijn tattoo en de rest staat op het kastje in de woonkamer in een urn!!

nooit zullen wij hem vergeten!