02-02-2019 versus 02-02-2020
Vandaag een jaar geleden kregen we ons enige embryo terug geplaatst.
Na zoveel prikken, 6 mislukte iui's, een afgebroken IVF poging, een niet geslaagde IVF poging, eindelijk dat kleine klompje cellen terug mijn baarmoeder in, waar het hoorde.
Dat vond dat kleine klompje cellen ook, want een goede week later hadden we een positieve zwangerschapstest.
Er was iets gaande in mijn buik!
Natuurlijk super spannend want zou dit ook uitgroeien tot een kleine baby?
Toen we onze eerste echo hadden noemde de arts het een wonderkindje. Precies waar het moest zitten en precies op 'schema' .
4 weken na de eerste echo hadden we de echo bij de verloskundige. Weer een mooi kloppend hartje.
Twee weken daarna, wat een schrik, bloedverlies!!
Echo bij de verloskundige, en een mooie beweeglijke baby was te zien. Geweldig.
Toen was ik 10 weken zwanger en hadden we zoveel vertrouwen dat we het bekend hebben gemaakt.
Nu is ons wonder alweer 16 weken en een dag oud.
Wat is ze al een eigen persoontje, en wat houden we veel van haar.
Voor ons was dit hele traject eenmalig, nooit wil ik dit weer meemaken. De pijn, de teleurstellingen van steeds geen zwangerschap, en het onbegrip van je omgeving.
Wat een respect voor iedereen die dit doorstaat en er meerdere jaren al in zit en nog altijd met lege handen staat.
reacties (19)