November vorig jaar kreeg ik voor de tweede keer te horen dat er een missed abortion was. Een schok.
Teleurstelling en verdriet. Maar het leven gaat door en al snel had het een plekje
gekregen. Wel wilde ik niet direct.opnieuw zwanger zijn. Ik had echt eventjes rust nodig.
De nazorg is bar slecht na een miskraam. Het gebeurt ook aan de lopende band
Maar toch een beetje steun uit medisch omgeving zou niet verkeerd zijn.
Deze maand zijn we er weer voor.gegaan. niet het moeten maar meer we gaan het zien
Paar dagen voor mijn menstruatie begon ik roze afscheiding te verliezen. Ik verwachtte dat de menstruatie door zou zetten
En dat het gewoon niet gelukt was. Prima. Ene kant opgelucht, nog even geen stress. Maar de menstruatie zette niet door naar een paar dagen. Ik verloor geheel iets roze
En af en toe bruin. Daarna was het over. En wist ik voor dat ik een test deed, ik ben toch zwanger!
Nog nooit eerder een innesteling bloeding gehad maar nu dus wel.
Lucky me! Eerste ronde. En ondanks de miskramen ben ik een gezegend mens dat we dus zo snel
zwanger raken. Echter euforisch en blij ben ik niet. Ben vooral héél onzeker, bij elk toilet bezoek.
Ik weet niet of ik het aan kan hoor nog een keer mis. Geestelijk. Het liefst spoelde ik net als veel vrouwen deze eerste
weken door. Ik heb gewoon een wachtkamer fobie bij de vk. Alleen als ik daaraan denk voel ik mijn hart
Harder kloppen. Vreselijk.
Ik wilde me helemaal nog niet aanmelden op deze.site. Maar toch ben ik opzoek naar hoopvolle verhalen
ofzo iets. Ik heb gelukkig drukke weken voor de boeg. Dan gaat de tijd hoop ik een beetje sneller.
En dit keer gaan we voor drie keer is scheepsrecht
reacties (0)