Ik denk dat ik jullie een beetje overrompeld heb. Ik ben ook een beetje overrompeld.
Toen Aagje 5 maanden was, wilde we allebei heel graag een tweede kindje en hebben de anti-conceptie toen overboord gegooid. Doordat ik nog borstvoeding gaf was mijn cyclus nog niet teruggekomen dus echt serieus waren we er niet mee bezig. We hielden een zwangerschap niet tegen en daar was ook alles mee gezegd. Geen stress rondom NOD, geen verplichte vrij-partijen, nooit geweten dat zwanger worden zo relaxed kon gaan.
Toen mijn lieve Aagje een maand of 10 was, werd ik voor de eerste keer ongesteld. ´Zo!´ dacht ik ´we kunnen beginnen!´. Alleen had ik het best wel druk. Met werken, met Aagje. Met manlief, met familie en vrienden. Je kent het wel. De standaard ´Hoe gaat het?´ ´Ja, druk-druk-druk!´ van de moderne vrouw. Mijn cyclus leek niet helemaal regelmatig en eigenlijk moest ik hem bij gaan houden nu we echt serieus voor een kindje zouden gaan. Maar.... dat zou in het nieuwe jaar wel komen. Bij Aagje duurde het immers ook 6 maanden, ondanks dat we wel konijnen leken. Nu zou het dus ook nog wel even duren met die ene vrijpartij per week.
Maar..... toen ging ik, gedreven door nieuwsgierigheid, 50 tinten grijs lezen en ja, de rest weten jullie. Binnen no time was het mijn gegokte NOD, bleven de duivels uit zoals dat hier heet en had ik een positieve test.
Tranen met tuiten natuurlijk maar ook ongeloof. Huh? Ben ik zwanger? Oh shit, de foliumzuur helemaal vergeten, we zouden pas in het nieuwe jaar echt serieus zwanger gaan worden. Daarom had ik ook nog geen officiele blog geschreven, dat deed ik allemaal nog wel een keer.
Slikte ik bij Aagje al trouw en zo gestructureerd als mogelijk foliumzuur voordat de anti-conceptie de deur uitging, nu dacht ik gisteren opeens ´oh ja, shit´.
Op de een of andere manier is het zo onverwachts, ik was er totaal niet mee bezig. Ja, wel met een ´wat zou het leuk zijn, als....´ maar meer ook niet. Ik had me niet gerealiseerd dat ik ook daadwerkelijk echt weleens zwanger zou kunnen worden. Maar ik ben het! En straks ga ik het circuit weer in van verloskundige en kraampakketten. Weer!
Ach, zo´n klein kindje. Een lief, klein, schattig meisje wat natuurlijk wordt het weer een meid. Ik bedoel, wat moet IK nou met een jongen? Meisjes kunnen toch ook vissen, en motorcrossen en meisjes zijn gewoon zooooooo leuk!
Kwaaltjes zijn er nog niet. Niet moe, niet misselijk. Nou ja, ´s avonds een beetje een opgeblazen gevoel maar da´s de tijd van het jaar. Al wijt ik het nu natuurlijk aan de zwangerschap. Net als mijn december-vetrolletje.
Ik voel me goed, ik voel me fantastisch, ik ben zoooooo blij!!!!
Mijn lieve, kleine Aagje wordt grote zus. Mijn lieve, kleine Aagje wordt zo groot!
reacties (0)