Inmiddels al 18 dagen geleden dat mijn vliezen braken en ik de volgene ochtend me afvroeg of dit nou slapper wordende spieren wsren of tóch vruchtwater..
De verloskundige kwam aan huis en ik moest direct naar het ziekenhuis.
Daar ben ik tot op de dag van vandaag. Banuit het ziekenhuis mijn praktijk moeten stopzetten en alle afspraken cancellen,
Ondertussen aan de longrijpers en weeenremmers.
Dat was de eerste twee dagen, erna geen medicatie meer gehad
Inmiddels, een goede 2,5 week later zitten we nog steeds 'opgesloten' hier.
Verder fysiek fit dus regelmatig de hort op en lekker wandelen stiekem zonder toestemming.
Maar wordt compleet down als ik hier zit.
Ook heb ik onder het mom van psychische nood 2x verlof gehad. Zo genoten, zo veel waard om dan even thuis te zijn, even wasjes draaien etc.
Familie en vrienden vaak erg bezorgd, ik zelf totaal niet ongerust over kleine, volste vertrouwen.
Voel me goed, geen weeën of harde buiken: niets!
Vruchtwaterverlies blijft regelmatig over de dag voorkomen en dat blijft ook regelmatig stromen helaas, maar wordt wel steeds opnieuw aangemaakt.
En de kleine? Groeit goed, zefls een week vóór op schema, beweegt goed.. hikt regelmatig
In ziekenhuis dagelijks ctg, 4x daags temperaturen ivm infectiegevaar.
De 40 weken ga ik niet halen, vermoedelijk wordt het eerste week juni opgewekt.
Tot die tijd verplicht in het ziekenhuis helaas, had me de tijd vanaf 32 weken héél anders voorgesteld, maar dankbaar dat alles met ons tweetjes zo goed gaat!
reacties (0)