Ook dit hoort erbij

Sommige dagen, kan ik dansen van geluk. Trots op mijn prachtige kinderen. Trots op wat Hly al heeft bereikt in haar jonge leven. Andere dagen sta ik op het punt van instorten. Vandaag is zo'n dag. Hly heeft slecht geslapen, beetje slecht gezind en geen zin om te oefenen. Ik heb ook erg slecht geslapen, en vandaag lijkt het leven te zwaar om te dragen. Ik weet dat ik eigenlijk niet te klagen heb, want Hly is er nog. Maar toch.. Vanmorgen een foto gemaakt van haar. In plaats van mijn knappe 9 maandertje, zag ik een kindje van st oda (voorziening voor mensen met een mentale beperking) ze keek niet naar de camera, leek in haar eigen wereld te leven. Ik ben beginnen huilen en kan nog elk moment in huilen uitbarsten. Het is gewoon allemaal zo oneerlijk. Wat heeft ze misgegaan om dit te verdienen? Wat gaat haar toekomst geven? Zal ze zelfstandig worden? Zal ze gelukkig zijn? Zal ze oud worden? Wat scheelt er aan haar? Wat zit er in haar hersenen? Is er iets aan te doen? En ook, hoe gaat de uitkomst ons gezin beïnvloeden? Krijgt ons huwelijk zoveel klappen verwerkt? Krijg ik zoveel klappen verwerkt? Ik wil het liefst in bed kruipen en slapen, dagen, weken, maanden, en wakker worden in een andere realiteit. Eentje waar Hly en baby E. me op zondagochtend wakker maken door op bed te springen, me een dikke kus geven met hun ochtendadem en zeggen dat ik moet opstaan omdat ze honger hebben. Om daarna vol op manlief te springen. Het gewone leven, ik droom ervan.

1591 x gelezen, 7

In Baby

reacties (0)


  • Lillybell

    Kleine update

    Vanmorgen telefoon gekregen van genetica, Hly heeft geen chomesonale afwijkingen. Volgende stap is manlied en mijn bloed controleren (gaat heel lang duren voor we daarvan resultaat krijgen), een mri scan van de hersenen van beebje en nog tal van onderzoeken. Gaat nog wat geven.

  • Een-Trotse-Mama

  • wonderful-life

    Heel veel sterkte meid en ern dikke digitale knuffel!

  • MemLB

    Hoewel een totaal andere situaties, maar ook wij hebben een zorgenkindje. Wat herken ik dit. Je voelt je zo machteloos. Je staat aan de kant en kunt niets doen. Tuurlijk kun je heel veel doen: er zijn voor je kind, haar troosten als ze verderietig is, leuke dingen met haar doen, maar het liefst wil je haar misschien nog wel een gewoon onbezorgd leven geven en dat laatste is nu net wat je niet kunt.

    Ik put troost uit de wetenschap dat het uiteindelijk hopenlijk goed gaat komen. Waarschijnlijk niet op de manier waarop we gehoopt hadden, maar wel op hun eigen unieke manier. Ook wij hebben bijzondere dochters die mogen zijn zoals ze zijn. Maar ondanks die hoop doet het bij momenten toch ook wel pijn.

  • Lillybell

    Voor jou ook een hele dikke knuffel. Ik heb je verhaal een hele tijd gevolgd met je kanjers. Nu lees ik ze bewust niet omdat we niet weten wat er in Hly haar hoofd fout loopt. Zou niet goed zijn voor mij nu. Dat normale leven, voor zoveel mensen vanzelfsprekend, en voor ouders met een zorgintensief kind zo een grote wens. Geen ziekenhuisbezoekjes om de haverklap, geen heel medisch team wat je al zo goed kent dat het bijna als vrienden voelt. Geen zorgen of er wel een toekomst gaat zijn, zelden de pijn moeten meemaken als er weer een vervelend onderzoek of operatie gebeurt bij je kind. Wat ik doodeng vind, tijdens de onderzoeken ligt Hly zo braaf, zo stil alsof ze niks anders gewend is. En ze is ook niks anders gewend.. Dat klopt niet. Ze zou drama moeten maken als de koude echo-gel op haar gespoten word, als er alweer een dokter aan haar lijf zit,..

  • Trotse-Ouders-Van-4-Wonders

  • .Familyof4.

  • mybabies

    Och lieverd, wat herken ik dit. Normaal gaat het leven nooit meer worden. En je verdriet kan en wil ik niet wegnemen want het dient een doel. Rouw maar om wat je bent verloren. Want ook al ben je je kleine meisje niet kwijt, je bent wel veel verloren. Daar mag je om rouwen, zo lang als je wil. Het enige wat ik je kan voorspellen, is dat er een dag komt dat je trots bent op je niet normale leven en er van houdt. Ik heb al je vragen gesteld en soms stel ik ze nog. Antwoorden komen met de tijd en ze steeds maar stellen zorgt niet dat ze eerder komen, ze leveren alleen maar stress op. Het leven Heeft onze meisjes al zo veel ontnomen, maar reken er maar op dat ze allebei een mama hebben die alles op alles zal zetten om nog alles uit het leven te halen en meer. Gooi die foto weg, denk er niet meer over na. Er komen ook nog mooie foto’s. Want je meisje is prachtig.

  • Lillybell

  • mamavananouk