Onzeker onzeker onzeker

Met hoeveel vertrouwen ik aan ons kinderavontuur ben begonnen, zo onzeker voel ik me nu rond Hly haar ontwikkeling. Het blijft maar door mijn hoofd gaan, en ik kan het niet uitzetten. Ik zie langs alle kanten kinderen die net zo oud of jonger zijn dan ons meisje, en die vlot ontwikkelen. Ze kunnen al wat kruipen, zitten goed zelfstandig, houden hun fles in ligstand zelf vast. Hly is het liefst met haar handjes aan het prutsen en aan het kijken naar 1 bepaald punt. In haar parkje vaak naar buiten, op de schoot kijkt ze vooral naar onze schouw. Qua speelgoed sabbelt ze veel op dingen. Verder gooit ze het eens weg. Ik lijk haar ook niet te kunnen stimuleren om vb blokken om te stoten. Zitten is nog steeds een 10tal seconden. Hapjes eten is nog steeds erg moeizaam. Een paar hapjes en de rest spuugt ze weer uit.

Zou het komen omdat ik teveel verwacht? Zou het door mijn eigen onzekerheid komen dat ik haar minimale vooruitgangen niet zie? Zou er echt wat zijn? Ik weet het allemaal niet. Na alle moeilijkheden die we rond haar fysiek al hebben gehad, verlang ik zo hard naar de mentale kant wat wel vlot gaat.

Ik merk zelf dat ik momenteel door een diep dal ga. Nu komt alles eruit wat we de afgelopen 8 maanden hebben meegemaakt. Ik heb ook ontzettende schrik voor dit kindje. Wat als dit ook weer een hartekindje wordt? Gaan we dat wel aankunnen? Zou het leven zo wreed zijn om mensen 2 keer door zo een hel te laten gaan? Op die laatste weet ik het antwoord. Ja. Ik heb al genoeg gezinnen gezien waar ze 2 keer de hoofdprijs die niemand wil, hebben afgeschoten. Nog een maand en dan weten we of we gerust kunnen ademhalen of dat de spanning blijft.

1469 x gelezen, 0

In Baby

reacties (0)


  • Wonderful-life

    Hoe lang heeft je meisje in bet ziekenhuis gelegen?

    Onze oudste (o.a. Ook inmiddels gecorrigeerde hartafwijking) heeft 7 maanden in het ziekenhuis gelegen, waarvan ruim 6 maanden gefixeerd (ivm beademing). Kindjes die zo ziek zijn geweest lopen vaak ietsje achter. Ook gaat er meer energie naar het lichaam, waardoor de ontwikkeling soms iets later is. Wij kregen wel ondersteunende fysiotherapie thuis en uiteindelijk ook logopedie. We zijn zelf gestart met babygebarentaal, zo leuk! Allemaal dingen ter ondersteuning van de ontwikkeling, want het ging niet allemaal vanzelf. Bepaalde essentiële fases hebben ze toch overgeslagen. Ze komen er wel en het komt ook goed (onze meid is nu 8), maar wel met extra ondersteuning in de ontwikkeling. Veel succes en sterkte voor jullie. Jullie eigen herstel heeft ook tijd nodig... 😉

  • Lillybell

    Hly heeft 21 dagen in het ziekenhuis gelegen waarvan 17 op de intensieve voor VSD en ASD. Ze heeft daar ook een pacemaker gekregen. Volgend jaar gaan we de pacemaker al mogen laten vervangen omdat de batterij dan al op is (geen gedroomde gemiddelde 5 jaar maar 1,5 jaar)

  • Wonderful-life

    Onze meid heeft ook de VSD's en ASD-sluiting gehad en de ductus van Botalli moest gesloten worden. Vreselijk spannend die operatie. Ach, jullie kleine meid heeft dus ook een pacemaker, wat een tegenvaller dat ze al zo snel weer geopereerd moet worden.

    Ik heb trouwens een EMDR-behandeling gedaan na de hele 7 maanden IC-periode. Heeft me erg geholpen, ik had ook last van neerslachtigheid, angsten, beelden van de IC-tijd die telkens opdoken en nachtmerries. Relatief korte behandeling met snel resultaat. Heb ik gedaan toen ik zwanger was van de tweede, want wilde de tweede ook een kans geven op een blije mama...

  • Lillybell

    Gisteravond heeft ze de eerste keer volledig van rug naar buik gedraaid (bleef tot nu toe hangen op haar schouder). Ik heb ook met een mama van een ander hartekindje gepraat en zij heeft mij de raad gegeven om elke dag tegen mezelf te zeggen dat het goedkomt met Hly en dit babytje. Ook moet ik iets doen aan mijn pessimistische gevoelens. Ik ga er werk van maken. Dankjewel dames! Hart luchten kan goed doen

  • 3-Prachtigekinderen

    Zou me daar niet ongerust over maken. Onze kinderen zijn ook niet zo vlug. Onze 2e dochter ging pas met 13 maanden zitten en liep pas met 18/19 maanden. Is nu iets meer van te merken. Was wel grappig, zat op haar dikke kontje in de box te praten. Dat kon ze namelijk eerder dan lopen.

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Cliché maar ieder kind ontwikkeld zich echt in een eigen tempo. Mijn zoontje ging ook vrij laat zelf zitten. Hij ging met 11 maanden pas tijgeren en ook met 11 maanden pas kruipen. Hij is over het algemeen niet zo snel. Ook aan de tafel staan pas met 13 maanden. Daarin tegen liep hij wel met 15 maanden wat wel gemiddeld is. En hij doet wel vrij moeilijke spelletjes met de motoriek.

    Ik vind het vaak ook lastig om kinderen van dezelfde leeftijd te zien wat zij allemaal meer kunnen. Maar ik blijf mezelf voor houden dat hij andere dingen wel kan.

  • Lillybell

    Blij dat ik dit niet als enige ervaar. Heb altijd gezegd dat ik mijn kinderen niet ging vergelijken met anderen maar onbewust doe ik het wel. Onze huisartd heeft ook eens gezegd dat ze een lampje niet volgde met haar ogen. Op dat moment was ze naar mij aan het kijken dus dat lampje heeft haar op dat moment minder geinteresseerd. Nadat ik uit beeld ging, volgde ze wel gelukkig

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Ik dacht ook inderdaad dat ik niet zou vergelijken, maar je doet het toch... ;) Valkuil...

  • Lillybell

    Echt he ö

  • nog-even!

    Ik begrijp je angst, maar wil het ook een beetje voor je relativeren: elk kind ontwikkelt zich op een ander tempo. Jouw dochter heeft geen makkelijke start gemaakt, dat heeft haar veel energie gekost. Onze tweede was best laat met zitten ed: kon pas met 12 maanden loszitten... En dat kwam echt goed! De dingen die mijn kinderen het meeste uitdaagde, waren de fisherprice activity center en de vormenstoof (op die leeftijd: blokjes pakken, weggooien of in en uit de stoof). Is jullie dochter voor de uitgerekende datum geboren? Dat en/of de moeilijke start, zou je best van haar ontwikkelingsleeftijd af mogen trekken... Maar beter nog: probeer niet teveel te vergelijken, maar geniet van wat ze wél doet

  • Lillybell

    Ze is 8 dagen voor haar uitgerekende datum geboren dus valt gelukkig mee. Ik probeer het mezelf ook vaak te zeggen en met die gedachte zijn we ook aan kinderen begonnen maar dit alles heeft mij echt gekraakt. Dat nuchter nadenken wat ik normaal zo goed kan, is ook helemaal weg helaas. Ik wil haar zo graag alle kansen kunnen geven, haar zien ontwikkelen naar een mooie zelfstandige vrouw, maar die angsten verlammen me

  • nog-even!

    Ik kan me voorstellen dat je hormonen het ook niet gemakkelijker maken, of valt dat wel mee? Geef haar (en jezelf) het geduld, de tijd en ruimte om zich te ontwikkelen: jouw zorgen maken het voor haar niet anders of gemakkelijker! Zij is er niet voor niks. Laat haar zichzelf worden. Ze hoeft niet te voldoen aan het plaatje dat jij in je hoofd hebt... Ze is nog een baby en voor die zelfstandige vrouw heeft ze nog 20 jaar de tijd! Misschien kun je eens aan je moeder (of een tante) vragen hoe jij je ontwikkelde? Misschien voldeed jij ook wel niet aan het beeld dat jij nu voor ogen hebt?

  • Lillybell

    Ga ik inderdaad eens doen. Dankjewel!

    Mijn

    Hormonen zijn een ware hel. Ik heb in de 17 weken dat ik nu zwanger ben al meer stress gehad en gehuild dan tijdens heel de zwangerschap en de 9 maanden dat we erover deden om Hly te krijgen. Begrijp me niet verkeerd want ben dolgelukkig dat we nog een kindje mogen verwachten en dat hij het tot nu toe super doet.

  • nog-even!

    Moeilijk hoor! Rothormonen! En jij hebt ze ook nog eens zo lang achter elkaar Heel veel sterkte! Ik hoop dat er straks een wat rustiger periode voor je aanbreekt!

  • Lillybell

    Na deze zwangerschap nooit meer zwanger! Ik denk dat het nog een jaar erg hectisch gaat worden (geboorte baby in maart, in de zomer volgende operatie Hly) en daarna even ademen. Mij vanavond ook laten masseren met een mama van een ander hartekindje en het heeft zo deugd gedaan. Ook over onze zorgen gepraat, even echt ontspannen en herkenning en erkenning krijgen 💙