Ik voel me zo zwak

Volgende week maandag zit mijn borstvoedingsverlof erop. Vrijdag heb ik mijn uurrooster gekregen en ik ben helemaal ingestort. Zolang ik druk bezig was, maar evengoed kortbij Hly, kom ik mijn verdriet nog wegdrukken. Maar nu de fysiosessies op zn einde komen, en het gewone leven weer om de hoek gluurt, voel ik dat het me veel meer heeft gekraakt dan ik dacht. Ik vind het doodeng. Wat als er iets is met Hly haar pacemaker? Ik werk op een uur afstand van thuis. Wat als ze last zou hebben van haar hart. Ik sta op instorten. Denk ook niet dat ik het ooit ga aankunnen om zo ver weg te zijn. Aan de andere kant zie ik ook zoveel ouders met kinderen met nog zwaardere hartafwijkingen die wel weer gaan werken. Dan schaam ik me dat ik niet sterk genoeg ben. Mijn mzn is zodra Hly uit het ziekenhuis kwam weer gaan werken. Waarom lukt mij dat niet? Thuisblijfmoeder is niks voor mij, maar nu kan ik het me nog niet voorstellen om haar achter te laten bij iemand anders. Morgen ga ik naar de huisarts, praten over mijn gevoelens.