Toch ff laten checken

Vandaag 35,3 weken en ik wordt wakker met harde pijnlijke buiken. Hela, dit is iets nieuws. Ff afwachten maar of het wat afzakt. Mama vraagt of ik ff een kopje thee bij hun kom drinken, het is zo'n mooi weer, hun voordeur 50 meter verderop en ze hebben een ander uitzicht dan ik. Ja, heerlijk lijkt me dat.

Maar de pijnlijke harde buiken houden niet op. Toch maar weer naar huis gestieffeld en op mijn bank gaan liggen, hopende dat het wat af zou nemen. Dat deed het maar een pietsie dus toch maar ff het ziekenhuis gebeld. TJa, de verwachting was natuurlijk langskomen, dus tassen in de auto en gaan met die banaan. Je weet het maar nooit.

Na een CTG, bloedonderzoek, urineonderzoek, bloeddrukmeting, thermometer, inwendig onderzoek en 3 uur later de conclusie: niets aan de hand! Waarschijnlijk worden de harde buiken nu pijnlijker omdat het kleinste muppie nu helemaal is ingedaald en het wel allemaal in gang gezet zal gaan worden maar zover is het nog niet. Ik heb dus ook nog 0 cm ontsluiting, dus dat is gunstig.

Nog een ander gunstig iets is dat ik nu wel heel duidelijk heb kunnen maken dat ik er echt genoeg van begin te krijgen. Ik wordt steeds emotioneler en gammeler, zie het ook steeds minder zitten allemaal. Dus liever met 37 weken bevallen dan 38!

Oja, ik kreeg ook van de verpleegkundige meelevende blikken toegeworpen, zo van : ahhhhhh, zielig meisje met zo'n grote buik! Bleek er nog iemand op de afdeling met een tweeling te liggen, een week verder dan mij maar die had een buik die zo groot was als toen ik 28 weken was, hahahaha. Ze hadden dus best medelijden met me. Het leuke was wel dat de meeste verpleegkundigen mij nog kende van mijn aanwezigheid met 28 weken.

Pfffffffffff t was me een dagje wel, ben bekaf! Ga nu dus nog ff lekker op mijn bank liggen.