Labiel?

Hormonen, pffffff

Overal lees en zie ik dat als je zwanger bent je zo enorm geleefd wordt door je hormonen, dat je niet jezelf bent. Misschien klinkt het gek hoor maar ik heb daar niet zo'n last van , zelfs niet met een tweelingzwangerschap, terwijl dan je hormoongehalte nog hoger zou moeten zijn. Okee, heel eerlijk? Ik ben wel wat pittiger, maar dat vind ik juist alleen maar fijn. En ja, ik huil ook als teigetje niet uit de boom durft te klimmen en dan de beloft doet dat hij nooit meer zal springen als hij er maar uit komt(ken je het stukje?). Maar daar huilde ik normaal ook wel om(heb een zwak voor teigetje)

Nee, waar ik pas echt labiel van ben geweest is het traject voordat ik zwanger was. is er iemand hier die dat herkend? Het twee maanden zetten van hormonen in je buik? Ik huilde al als mijn pa me vroeg of ik een kop koffie wilde. Dus ik me helemaal ingesteld tijdens deze zwangerschap dat deze heftige emoties voort zouden duren maar nee hoor. Ik weet nou niet of ik hiermee nou blij moet zijn of niet. Ik val helemaal buiten het boekje zo voelt het, voel me heel nuchter. Ik heb zelfs nog maar één nare droom gehad over de bevalling, mijn man een keer een zet gegeven toen ik echt niet meer wist wat ik moest zeggen tijdens een discussie(onenigheidje)en verder ben ik vrij rustig. Mijn man is er in ieder geval blij mee. Maar ik voel me alsof ik nu dus niet helemaal meer spoor.

Ben ik nu labiel of wat?

474 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • cardine

    hihi heel herkenbaar! Het wordt bij mij alleen maar erger... Soms zou je wel om niets willen janken. Ik weet natuurlijk niet hoe 't is met die hormonen uit een spuit maar ik denk dat dat idd al helemaal geen pretje is. Dus valt dit nog mee :) sterkte ermee...

  • Twinmom2m

    Hahaha ja, ik heb echt PRECIES hetzelfde. Normaal best een jankerd, maar nu een keiharde bitch en nuchter (als ik mijn moeder, vriend en schoonmoeder mag geloven...). xxx

  • luaantje

    Ja, hartstikke....! haha
    Nee hoor, ik herken dit heel erg. Ik ben sowieso nooit zo'n jankerd geweest, maar nu al helemaal niet. En zoals je weet stromen mijn hormonen ook dubbel door mijn lijf. Ook ik had verwacht dat het juist met een tweeling zwangerschap erger zou zijn, maar ik ben keihard. Laatst moest mijn zusje (34 wkn zwanger) heel erg huilen aan de telefoon. Ik kón gewoon niet meejanken en zei:"sorry, ik weet niet wat het is maar ik ben keihard. Mensen kunnen met bosjes om me heen neerploffen en ik blijf zooooo rustig" Ik voelde me wel heel schuldig, want ze was zo hyper emotioneel. Zij heeft er duidelijk wel last van. Voor de zwangerschap was ik véél emotioneler, maar dat kwam vooral doordat ik bang was niet meer zwanger te raken. Het verpestte vooral mijn humeur.
    Maar nu: het enige waar ik me af en toe zorgen over maak is of alles nog ok is met mijn 2 schatjes in m'n buik.
    Meid, geniet er maar lekker van, want wie weet wat we straks allemaal afjanken met 16 voedingen per dag :) Nee, we blijven chillen!!
    xxx

  • 2010-mannie-2012

    Meid je bent absoluut niet labiel..dan ben ik het!! heb nog totaal geen nare dromen gehad, en kwa discussies ratel ik er nog steeds op los dan voor mijn zwangerschap. Ik sta ook vrij nuchter in mijn zwangerschap en val net zoals jij zegt buiten de boekjes. In begin vondt ik het erg..maar nu? nee!! hahaha. Nu ik weet dat het laatste trimester is begonnen ben ik daarin rustiger geworden. We hebben gewoon een heerlijke en makkelijke zwangerschap meid. Dat je hormonen VOOR je zwangerschap op de hobbel waren had ik precies hetzelfde haha. Huilen om de stomste dingen, de kleinste en simpelste dingen vergeten en me overal dom om voelen en dan iets wat helemaaaal niet zielig is om janken.. Zo had ik nr aan in de auto..lekker pittig nr en begon ineens te janken als een klein kind... en dat voor de stoplichten!! haha. Ach meid, ben je dan labiel? laten we het maar houden op vrouwelijkheid!! ;)