Wat gaat het snel

maandag 3 januari

Vandaag ben ik alweer 25 weken en 1 dag zwanger van onze meisjes. Wat gaat de tijd toch snel. Nu ik zover ben durf ik er ook meer op te vertrouwen dat alles goed zal blijven gaan. Zelfs Wilbert zei van de week dat hij nu wel 85 % vertrouwen had in dat het nu goed zal aflopen. We durven nu pas spulletjes te gaan kopen.

De kerstdagen zitten erop, we hebben genoten van onze beide families hoewel ik het wel zwaar vond om bij mijn schoonfamilie te zijn. We zijn dan met z'n 13en waarvan 6 kinderen. Hoewel ik juf ben kon ik nu maar niet aan dat gekwetter wennen. Ik was hartstikke moe. Gelukkig kon ik daar wel even gaan slapen. Van mijn zwager en zijn vrouw hebben we als kerstkado hun verkoudheid gekregen en we lopen nu al ruim een week enorm te snotteren. Oud en nieuw bij mijn ouders gevierd. Onze traditie is dat ik met mijn vader oliebollen bak. Wilbert is mijn stand-in geweest, wat hij ook erg leuk vond. Hij had nog nooit oliebollen gemaakt. Maar na het bakken waren we beide zo moe dat we naar huis zijn gegaan met een schaaltje oliebollen in de hand. Beide snotterend en met een vol hoofd hebben we een beetje laveloos voor de tv gehangen. Om 12 uur toch nog even terug naar mijn ouders om ze gelukkig nieuwjaar te wensen(ze wonen een deur verder) en ook mijn broer te knuffelen. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik helemaal niet oud en nieuw gevierd heb. Ik heb wel oliebollen gehad maar niet het "Joepie we gaan een nieuw jaar in" gevoel. Wel hebben Wilbert en ik doorgesproken wat er afgelopen jaar allemaal gebeurd is en dan denk je wederom: Wat gaat de tijd toch snel!

Oja, op 2e kerstdag heeft Wilbert voor het eerst een van de meisjes vanaf de buitenkant kunnen voelen. Hij lag net met zijn hoofd op mijn buik tegen hun te praten en toen schopte er een meisje tegen zijn oor. Hij was er helemaal beduusd van hihihi. En op nieuwjaarsdag heb ik voor het eerst gevoeld dat het andere meisje, wat ik eerst maar moeilijk kon voelen omdat de ander zo hard schopte, ook lekker hard kan schoppen en meppen. Heerlijk!!! Het kietelt een beetje maar het is vooral een heel nieuw en moeilijk uit te leggen gevoel. Ik kan het nu ook vanaf de buitenkant zien dat ze bewegen. Dan moet het wel goed gaan toch?

Op de dag van kerstavond heeft mijn zwager de commode, het ledikantje en nog wat van hun spullen gebracht waar hun nu 10 jaar oude dochter nog in gelegen heeft(ze was ook mee om het weg te brengen). 2 januari zijn we zelf naar de ikea en prenatal gegaan om nog een bedje, matrasjes, een ophangcommode voor in de badkamer, een luieremmer en hun eerst kleertjes voor in het ziekenhuis te kopen. Dan zit je met al die spullen in de auto en besef je je dat het niet echter kan worden. We werden er beide stil van.

En zo hobbel je dan tijdens de feestdagen van 23 weken naar 25 weken en dus ook die buik die zo meegroeit(zie foto)

Dus ook voor jullie allemaal nog een heel gezond, kinderrijk 2010 gewenst!!