Wat doe ik verkeerd?

Ik weet het soms niet meer hier thuis
Een dag thuis met mijn drie kinderen is nooit een keer gezellig.
Ze maken de hele dag ruzie (vooral onze zoon valt zijn zussen lastig als ze mooi spelen), ze eisen dat ik constant met hen bezig ben, (de jongste van 2 jaar wil constant aan de borst, de andere twee willen geanimeerd worden) klagen over letterlijk alles (vooral onze dochter van 5 kan er wat van, je speelt een spelletje dan is het niet lang genoeg, ze krijgt een snoepje, 'waarom maar eentje?' ze klaagt over een ding en ik reageer niet, ze begint over iets anders, echt klagen om te klagen), en ze luisteren totaal niet wat ik ook zeg of doe.
Dit is zo verschrikkelijk vermoeiend, ik doe mijn best om kalm te blijven, maar het eindigt altijd in geschreeuw van hen en mezelf. Ik stuur hen naar hun kamer waar ze zitten te schreeuwen dat het niet eerlijk is, maar ik kan het niet meer aan dan gewoon.
Ik zit echt met mijn handen in mijn haar... ik wil wat rust en gezelligheid in mijn huis en een fijne tijd met mijn kinderen, maar voor de moment lukt dat echt niet. Ik krijg al stress op voorhand als ik weet dat ze de volgende dag gewoon thuis zijn, pff.
Ik vraag me dan af, vraag ik nu te veel? Is dat normaal in een gezin met jonge (7j 5j 2j) kinderen, of loopt er echt iets totaal mis bij ons?

2038 x gelezen, 7

reacties (16)


  • Elien_

    Wanneer ik je verhaal lees wil ik ten eerste al zeggen dat het dapper is dat je dit deelt, dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend.

    Voor mij en mijn man werd het op een gegeven moment ook heel erg moeilijk met de opvoeding van onze dochter, we kregen vaak opmerkingen, waren zelf erg prikkelbaar, zaten wat met onze handen in het haar en uiteindelijk hebben wij aangeklopt bij de dienst CKG (Centrum voor kinderzorg en gezinsondersteuning). Dat is een thuisbegeleidingsdienst. Ik ben erg blij dat wij hulp krijgen van hen. Ik zie dat je ook van België bent, als je hiervoor open staat kan je eens bij hen informeren? Ze hebben wel wachtlijsten.

  • Mama2babyloves

    Ik herken het... heb dochter van 11 met hechtingsproblemen. Steelt, liegt en puber gedrag... Mijn zoontje is 7 met adhd en gedragsproblemen. Die 2 kijken de hele dag naar elkaar. Zij doet dit, nee hij doet dat. Nu ik in verwachting ben, schiet ik vaker uit mijn slof. Nu ik erover nadenk had ik dit ook moeten doen voordat ik zwanger was. Want het helpt wel. 🤣🤣🤣. Ik heb de juiste hulp van buiten af. Beide kinderen krijgen begeleiding, en na schoolse behandeling. Zodat ik ook op rust kan komen. En dat is echt fijn. Mijn man en ik willen ook eens lekker met zijn 2 effe op adem komen. In het weekend overdag. Gaan we meestal effe naar de stad. Kinderen zijn dan naar de opvang en wij kunnen lekker een broodje met koffie nemen.

    Het is zo fijn gevoel als je weet dat je van iemand steun krijgt. En dat je ontlast wordt. Misschien ook iets voor jou. Sterkte ermee 😘

  • Assera

    Elk verhaal is net een beetje anders. Toch herken ik er veel in van het mijne.

    Weij hebben hulp gezocht in de vorm van gezinsbegeleiding.

    Het bleek dat ik zo slecht in mijn vel zat, dat niks goed kon gaan. Kinderen zijn goed in spiegelen en babies in onrust aanvoelen en daar op reageren. De kans is aardig groot dat dit bij jou ook het geval is. Neem rust! Het mag, of eigenlijk het moet!

    Dit werkt tweeledig: als je lekkerder in je vel zit interpreteer je minder negatief en kun je dus meer aan. Maar je hebt ook meer energie om rustig en actief op di gen te reageren.

    Je hebt dan weer overzicht en controle ipv brandjes blussen

    Je kunt het! Het is geen fijne tijd! Ik wil je aanmoedigen om juist niet een stapje extra te lopen, maar juist minder. Om dit te kunnen moet je even investeren: regel oppas, vakantie plek, etc en neem je rust! Jij hebt de sleutel in handen, maar je kan aan iedereen hulp vragen

  • LiebsteJHP

    Dankjewel voor je antwoord.

    Ik ga denk ik ook op zoek gaan naar begeleiding. Iets voor mezelf (psycholoog), want ik zit echt niet goed in mijn vel de laatste tijd (volgens ezn test die ik online deed heb ik een parientale burnout, een burnout maar dan van je gezin) en misschien ook iets voor ons gezin, om 'beter' te leren opvoeden, ik denk dat dit wel zou helpen.

  • Assera

    Je bent een topper! Mooi dat je je in wilt zetten om dit aan te pakken. Als je er ooit eens over wilt sparren, laat het mij weten.

    Wij hebben de begeleiding overigens geregeld via de huisarts. Dan wordt het gewoon vergoed: als behoeft me voor de kinderen....

  • Assera

    Je bent een topper! Mooi dat je je in wilt zetten om dit aan te pakken. Als je er ooit eens over wilt sparren, laat het mij weten.

    Wij hebben de begeleiding overigens geregeld via de huisarts. Dan wordt het gewoon vergoed: als behoeft me voor de kinderen....

  • Assera

    Je bent een topper! Mooi dat je je in wilt zetten om dit aan te pakken. Als je er ooit eens over wilt sparren, laat het mij weten.

    Wij hebben de begeleiding overigens geregeld via de huisarts. Dan wordt het gewoon vergoed: als behoeft me voor de kinderen....

  • ~mie~

    Een kind van 2 constant aan de borst, wil je liefde en aandacht vragen, die het niet of onvoldoende op de gewone manier krijgt. Kinderen zijn sponsjes, spiegels van hun omgeving. Zorg eerst voor jezelf. Slaap 's morgens eens uit (ook als je man werkt, kan hij misschien toch af en toe de ochtendshift doen), neem een lekkere, lange douche, bestel lekker eten (ipv koken met zeurende kids), laat de rommel eens liggen tot je man 's avonds kan helpen en zet je naast je kinderen op de grond (ik doe het op een zitzak) zonder schermen. En als je echt eens nood hebt aan rust overdag, leg je de jongste in bed voor een dutje en zet je de oudste 2 voor een filmpje terwijl jij even gaat liggen. Deel de dag overzichtelijk in voor jezelf en de kinderen zodat ze weten wat ze wanneer mogen verwachten. Het is niet niks hoor 3 kids thuis, maar je komt er wel door!

  • LiebsteJHP

    Dankjewel voor je antwoord.

    Ik probeer mijn drie kinderen zoveel aandacht en liefde te geven als ik kan, maar het lijkt nooit genoeg...en bij mij is het op...ik weet niet wat ik nog meer/beter kan doen.

    We hebben een visueel dagschema en probeer.me daar aan te houden, maar zelfs dat leidt tot discussies en huilbuien.

    En voor rust overdag, mijn jongste krijg ik absoluut niet meer in bed, ze slaapt overdag alleen soms op mijn arm...zo probeer ik wat rust te nemen terwijl de andere twee tv kijken. Maar het lijkt nooit genoeg, ik geraak niet meer uitgerust/ontspannen.

  • Hopeful2020

    Ik zou de blog zelf geschreven kunnen hebben.. Ik heb er nu maar 2, bijna 8j en 4,5j. En ook echt zoveel ruzie en niet luisteren. Maar de laatste dagen speel ik monopoly met de oudsten, hij vindt dat zo'n leuk spel. Zo is hij enkele uurtjes zoet en ik mag toch niet veel doen momenteel. De kleinsten speelt dan mooi met duplo of kijkt TV. 1 op 1 tijd maakt echt wel het verschil merk ik. En daarna is de oudsten zo blij dat hij zijn klusjes met plezier doet. In jouw geval zou ik de borstvoeding wat afbouwen. Dat zal al een hoop stress wegnemen.

  • LiebsteJHP

    Dankjewel voor je antwoord.

    De borstvoeding wil ik wel afbouwen, maar heb er echt de energie niet voor en mijn dochter is een zéér pittig kind dat haar borstvoeding niet zomaar zal opgeven.

    Iets een op een doen terwijl de anderen er ook zijn gaat ook gewoon niet, ze zijn dan zo jaloers op elkaar dat ze er ook bij willen, en wat ik ook zegof doe...ze gunnen dat elkaar niet. Ik probeer dat wel te doen als de papa ook thuis is, maar dat is enkel in het weekend.



  • MamaItalia

    Hier is het ook precies hetzelfde. Het is moeilijk om die negatieve spiraal te doorbreken. Ze zijn 7, bijna 5 en 1 jaar. Ik sta iedere dag vol goede moed op en bijna iedere avond ga ik nerveus naar bed. Ik ga nu duidelijke regels opstellen over meehelpen, niet schreeuwen enz. Meer schiet me niet te binnen. Ik lees mee

  • Caroline27

    Ik herken dat geruzie hier ook heel erg is deze ochtend echt vreselijk heel humeur is dan echt geïrriteerd, maar die van mij zijn 3,5 jaar en 20 maanden dan speelt jongste ergens mee pak oudste weer af weer huilen dan zeg ik dat ze moet trug geven doe ze niet, dan gaat ze op straf stoel dan gaat ze zo weer verder maar blijven herhalen. Maar kan heel goed voorstellen dat dit echt heel pittig is mijn kinderen kunnen niet zo goed met speelgoed spelen en we wisselen vaak speelgoed af of tijdje weer op zolder weer trug halen. Maar ze kunnen ook super leuk en lief spelen het hoort denk ik allenmaal bij.

    Wij gaan vaak met kinderen weg dan zijn ze zo lief maar thuis zitten is echt een ramp, maar zou borstvoeding van 2 jaar echt proberen minderen geef voor je zelf ook meer rust kind 2 hoef niet meer continu aan borst🤗

  • Babyfase2

    Respect dat je dit hier zo durft te delen. Ik heb zelf geen drie kinderen maar twee meiden die nog vrij jong zijn. En hier is het dagen gezellig maar soms ook niet. Opvoeden doet iedereen op zijn eigen manier. En wij merken dat op de dagen dat ik zelf chaotisch en ongestructureerd ben de kinderen daarop reageren en dan beginnen te vervelen, drammen en niet luisteren. Ik probeer daarom elke dag zo gestructureerd en consequent te zijn. Duidelijke regels en grenzen, niet luisteren is zitten in de time out hoek tot je dat wel kan. Dat werkt hier uitstekend. Maar heel eerlijk, ook ik ben een mens en ben niet perfect dus soms is het even chaotisch. Jezelf herpakken, uitspreken met de kinderen in jip en janneke taal zodat ze het begrijpen en verdergaan. Niet ieder kind is hetzelfde en werkt dus de aanpak ervan hetzelfde. Onze oudste vind het heel fijn als we goed met haar communiceren en duidelijk uitleggen dus doen we dat ook. Soms best vermoeiend maar het resultaat is het waard. Blijven praten en jezelf soms uitspreken op een normale manier maakt naar mijn idee situaties begrijpelijk en bied oplossingen voor de volgende keer. Succes! Jij kunt dit super mama.

  • Lama94

    Is het een idee om de 2 jarige om bepaalde tijden te gaan voeden? Bijvoorbeeld bij het wakker worden en/of het slapen gaan. Uit te leggen dat hij niet meer continu melk nodig heeft, natuurlijk wel mag komen voor een knuffel en hij voortaan alleen op bepaalde momenten (benoemen welke) mamamelk krijgt. Heel duidelijk en je wijst zijn behoefte aan een mama momentje niet af.

    Succes, je gestresst voelen is helemaal niet fijn!

  • Nog-even!

    Een kind van 2 dat voortdurend aan de borst wil, zegt mij dat er te weinig grenzen worden gesteld. Ga zelf de lijnen uitzetten ipv hun te volgen. Jij hebt de leiding. Dat zal even strijd kosten, maar als dat duidelijk is, zal iedereen daar beter van worden