Mijn lieve kleine meid

Mijn lieve kleine meid,
37 weken ben ik vandaag en wat een zwangerschap is me dit al geweest...
Zwanger in de eerste ronde... heel gewenst maar toch moest je mama erg wennen dat je er echt zou komen....
Op 6 weken een erge bloeding...waarna de gynaecoloog na de echo vertelde dat ik een miskraam aan het krijgen was... ongelooflijk groot verdriet toen bij je mama en papa...
Daarna bloedverlies tot 12 weken...en altijd die onzekerheid dat het toch nog ging mislopen, maar jij was koppig en bleef mooi groeien....
En ondertussen was mama misselijk, kotsmisselijk, tot 15 weken met moeite iets kunnen eten... maar jij bleef groeien....
Op 16 weken kwamen we te weten dat je een meisje bent, onze tweede dochter word je...zo blij zijn wij daarmee...
Stilletjes aan begon je mama meer en meer pijn te krijgen... stappen werd moeilijker en moeilijker en ook zitten is niet meer aangenaam te noemen...zelfs even in het ziekenhuis opgenomen omdat de gynaecoloog het zo'n vreemde pijn vond...maar er bleek niets ergs te vinden...
Ondertussen lukt slapen ook amper van de pijn en raakt je mama compleet uitgeput, maar jij doet het zo goed in mijn buik, lieve meid, een happy baby noemde de verloskundige je donderdag nog...
Mijn lieve meid,
Mama en ook papa en grote broer en zus wachten vol ongeduld op jou...
Wij gaan je met alle liefde die we hebben omringen...
We zijn zo dankbaar dat jij ons gezinnetje wil komen uitbreiden...
Lieve kusjes
Je mama