Mijn zoon, 3 jaar, al sinds de nacht van donderdag op vrijdag doodziek.
Vanaf zaterdagochend al zei mijn moedergevoel dat er iets goed mis was en dat hij heel erg afzag. De dokter van wacht zei dat het een keelonsteking was en schrijft antibiotica voor. Ik stel met daar al vragen bij.
Zondag, een andere dokter van wacht komt langs want onze zoon wordt zieker en zieker. Hij zegt dat het een virale infectie is op de amandelen en dat hij gewoon moet uitzieken. Ik stel me daar weer vragen bij.
De nacht van zondag op maandag is een echte hel met bijna geen slaap en een constant krijsende zoon. Ik zeg tegen mijn man dat we misschien beter naar het ziekenhuis gaan. Hij zegt dat we beter wachten tot de volgende ochtend en dan naar onze eigen huisarts gaan.
Maandagochtend, zo vroeg mogelijk bel ik mijn eigen dokter. Zij zegt kom meteen langs want dat klinkt niet goed. Als ze hem ziet en kort onderzoekt, zegt ze meteen dat we beter naar het ziekenhuis gaan want hij is aan het uitdrogen, compleet uitgeput door het niet slapen en heeft vreselijke pijn in zijn mond door de aften die waarschijnlijk komen door een herpesvirusinfectie (en waardoor hij niet wil drinken).
In het ziekenhuis bevestigen ze wat de huisarts zegt en nemen ze hem onmiddellijk op met straffere pijnmedicatie en vocht via een infuus, want ondertussen is mijn zoon helemaal in paniek van de pijn. Nu slaapt zijn papa vannacht bij hem en was hij veel rustiger en had hij minder pijn. Nu hopen op een spoedig herstel!
Een tip aan alle mama's: als je moedergevoel iets zegt, luister er dan naar, want dat klopt! Maakt niet uit wat dokters en andere mensen zeggen.
reacties (0)