Een 5e sterretje aan de hemel
Het is weer voorbij! Ons kleine ukkie leeft niet meer.
Gister aan het einde van de dag verloor ik bloed. Mijn gevoel zei: dit gaat zeker mis. Na ruzie gemaakt te hebben met het ziekenhuis, mocht ik komen voor een echo. Ze wilde me nl met deze onzekerheid laten rondlopen! Belachelijk. Om half 5 waren we in het ziekenhuis en hoewel het bloeden gestopt was, wist ik het zeker. Na even wachten werd de echo gemaakt. Ik zag direct dat het hartje niet meer klopte. De gyn zei: ik zie je al nee knikken? Ja zei ik, ik zie het hartje niet kloppen. Hij gaf aan het ook niet te zien en deed enorm zijn best om toch een teken van leven te vinden. Heel lief, maar voor mij was het duidelijk. Ik bleef heel rustig en liet geen traan. Totdat we het ziekenhuis uitliepen, toen kwam het verdriet.
Vanmorgen werd ik huilend wakker en vraag me alleen maar af: Waarom?!
Nu moet ik deze week afwachten of het afkomt. Maandag voor controle en als het niet vanzelf komt, dan krijg ik een curretage. Weer deze ellende ondergaan en ook dit weer een plekje geven. Mijn hart is gebroken van verdriet. Het zal weer pittig worden. Maar manlief en ik hebben afgesproken het niet op te geven.
Dag lief ukkie. Je was zooooo welkom. Ook jou zullen we niet vergeten.
5 mooie sterretjes aan de hemel...dat zijn die van ons!
reacties (0)