Moe, bang en onzeker ben ik....
Gister leek ik iets te voelen lopen, dus snel naar de wc en tot mijn grote schrik had ik last van bruine afscheiding. Tranen met tuiten gehuild en dus naar huis gegaan met in mijn gedachten: dit gaat weer mis! Gelijk de verloskundige in het ziekenhuis gebeld, die me wilde afpoeieren dat dit zo vroeg in de zwangerschap vaker voorkomt. Ik liet het er niet bij en eiste een echo ivm mijn vorige miskramen. Gelukkig veel begrip en ze ging gelijk actie onernemen. Even later belde ze me terug en ik kon terecht op de verloskamers voor een echo. Gelijk man-lief gebeld, die vlakbij werkt en dus zo thuis was. Met veel spanning leek de weg naar het ziekenhuis uren te duren. Mijn hart zat in mijn keel!!
Eenmaal aangekomen werd er een echo gemaakt door de verloskundige, daarna door de gyn, werd mijn baarmoedermond bekeken en op hcg geprikt. Tijdens de echo bleek al dat ik geen 6 weken en 2 dagen zwanger kon zijn. Er was een mooie vruchtzak te zien, maar het vruchtje was te klein om te zien. De gyn dacht tussen de 5 en 5,5 week. Dit kan dus alle kanten op pffff. Mijn baarmoedermond bleek wat geïrriteerd, dit kon ook de reden zijn van de bruine afscheiding. Ik liet het maar op me afkomen, want dit kan alle kanten op. HCG geprikt en naar huis. Die avond zou de verloskundige me bellen met de uitslag en zou ik horen wanneer ik nog een echo zou krijgen. Ze belde me met het nieuws dat mijn hcg hoog was, nl 4100. Dat is dan wel weer een goed teken. Op woensdag krijg ik opnieuw een echo van de gyn die me gister ook heeft gezien. Er zal dan meer te zien moeten zijn.....of toch mis. Angstig afwachten dus en hopen op een wonder.
Liefs!
reacties (0)