Gesprek Ziekenhuis

Gister was het zover...ons gesprek in het ziekenhuis over verdere onderzoeken.

De gyn vroeg wat hij voor ons kon doen en ik vertelde hem dat wij nog steeds geen beebje thuis hebben. Hij zag het verdriet in mijn gezicht en toonde enorm begrip. Ik vroeg naar dat ene pilletje, zwanger worden en zwanger blijven, maar helaas bestaat dat nog niet. Na wat gesproken te hebben wilde hij nog even een inwendig onderzoek doen. Dat zag er allemaal goed uit en er waren alweer eiblaasjes te zien. Twee op elke eierstok. Dat doet dan wel weer goed. Manlief en ik hebben bloed laten prikken voor een genetisch onderzoek en ook heb ik laten prikken op een hormoon waaraan ze kunnen zien welke leeftijd mijn eierstokken hebben. Nog nooit van gehoord, maar ik vond het allemaal prima! Verder in februari 2013 (ja dan pas!) een Diagnostische hysteroscopie. Dit moet voor mijn eisprong en omdat het nogal vol was kan ik pas in februari terecht.

Een fijn gesprek, onderzoeken gedaan en in de planning, dus ging ik met een goed gevoel naar huis. Eenmaal thuis ging manlief weer werken en ik had de rest van de dag vrij. Daar zat ik op de bank en toen kwamen ze...de tranen! Waarom moet dit toch zo allemaal, waarom ben ik nog niet opnieuw zwanger, waarom is het steeds fout gegaan, waarom die polonaise aan mijn lijf...waarom?? Ik heb heel erg moeten huilen, maar dat was dan ook wel weer een opluchting. De antwoorden zal ik nooit krijgen, want tot nu toe is het een raadsel waarom ik 4 miskramen heb gehad. We blijven hoop houden en hopelijk wordt 2013 dan eindelijk ons jaar!

Veel liefs