Wij wonen tegenover een school. Heerlijk om te zien, die spelende en schreeuwende kinderen. Tussen de middag en om 3 uur verzamelen vaders en/of moeders (incl broertjes en/of zusjes) zich voor de poort om hun kroost op te halen. Ik noem ze altijd de wachtende vaders en moeders.
Vandaag hebben de papa's en mama's zich ook weer verzameld en terwijl ik naar buiten kijk begin ik ineens enorm te huilen. Ik ben zo verdrietig en denk alleen maar: ik wil ook een wachtende moeder zijn!!!
Voor het eerst voel ik me echt zielig! Wanneer is het onze beurt nou toch?
reacties (0)