Het is gewoon zo

Afgelopen donderdag is 1 van onze konijntjes overleden. Ze at al een week slecht en wilde ook niet meer drinken, ze was erg mager geworden en reageerde ook nauwelijks meer.
We vonden het al knap dat ze het nog tot donderdag heeft gered want ze was echt aan het knokken.
Af en toe een slokje water, een hooitje en knuffelen vond ze erg fijn.
Donderdagochtend rond half 11 zag ik haar dood in haar hok liggen. Ik heb haar in een doosje gedaan met hooi en bloemetjes en ik heb de dierenambulance gebeld om haar op te halen.
Ik heb tranen met tuiten gehuild. We hebben haar geboren zien worden en ze heeft heel wat ups en downs gehad (we hadden een vriendje voor haar uit het asiel gehaald die haar helemaal heeft kapot gebeten waardoor ze erg ziek werd), soms was ze wel vervelend maar missen doen we haar enorm.
Mensen kunnen dan zo stom reageren met 'ach, het was maar een konijntje' maar het was wel ons konijntje waar wij ruim 3 jaar voor hebben gezorgd.