Het ff niet meer weten allemaal

Het word weer eens tijd voor een blog.

Keira is vandaag alweer 8 weekjes. Ze doet het ontzettend
goed. Afgelopen nachten wilde ze steeds niet slapen, erg vermoeiend. Woensdag
krijgt ze haar eerste prikjes op het consultatiebureau, ik ben benieuwd hoe ze
er op gaat reageren.

Vanaf 16 Januari gaat ze naar het kinderdagverblijf. Bah! Heb
er helemaal geen zin in.

Begin Februari moet ik dan weer beginnen aan de laatste
stage, als ik die helemaal haal krijg ik eindelijk mijn diploma.

Ik heb er allemaal absoluut geen zin in. De combinatie stage
+ opdrachten + huishouding + Keira, ik heb geen flauw idee hoe ik dat allemaal
moet gaan combineren en als ik er al aan denk krijg ik knikkende kniëen.

De laatste keer dat ik op school was dat was in Mei, dus ik
ben er al een hele tijd uit en ik vraag me af of ik het weer op kan pakken
allemaal. Alles is zo veranderd nu, andere prioriteiten. Keira is mijn alles nu
en ik wil zoveel mogelijk bij haar zijn, lekker thuis bij mij en niet op een
kinderdagverblijf. Echt, ik zie zo ontzetten op tegen die stage. De uren die je
dan moet draaien zijn 24 tot 28 uur. Persoonlijk vind ik dat erg veel voor een
moeder met een kleintje. Daar komt nog eens bij dat je als stagiaire van alles
maar moet, je hebt geen enkele week een vast werkschema.

Ik zit dan ook echt met de handen in haar nu, ik zou het
liefst zo’n 16 tot 18 uur gaan werken, maar zie nu maar eens werk te vinden.

Ik weet het gewoon echt ff niet op het moment.