36 weken

Vandaag naar de anesthesie voor de geplande keizersnede die 6 november zou plaats vinden.
Helaas had ik geen opvang dus moest mijn 3 jarige peuter mee. En natuurlijk moest alles heel lang duren.
Kreeg daar een enorme aanvaring met iemand van de infobalie dat ik mijn zoon bij mij moest houden.
Nadat hij al een half uur YouTube had gekeken en eigenlijk alleen maar aan het dansen was.
Moeten ze net bij mij zijn, vol hormonen en val me nu maar eens aan op mijn moederschap #moederleeuw.
Bloeddruk was natuurlijk weer veel te hoog. 165/82, maar werd verder niet op gereageerd.
Na de apotheek en de verpleegkundige naar de anesthesie.
Die gaf goed keuring, maar mochten ze mij niet kunnen prikken (ivm overgewicht) moet ik onder algehele narcose.
Nou daar ben ik het niet mee eens. Dan gaan we toch nog eerst vaginaal proberen door bijvoorbeeld in te leiden.
Als ons leven in gevaar is bijvoorbeeld dan gaan we weer onder de algehele narcose maar niet als het niet nodig is.
Die trauma wil ik niet nogmaals door.
De anesthesie schreef het keurig op en ik ging de deur uit met nog steeds de datum van 6 november.
Ik moest alleen nog even naar de planning voor de tijd.
Daar kreeg ik dus te horen dat ze niet genoeg anesthesie in huis hadden die dag en mijn datum dus wordt verschoven.
Ik ben helemaal raar er van. Ik leefde helemaal al toe na 6 november en nu is die van de baan en ik krijg wel een brief in huis van wanneer het dan gaat gebeuren.

Ik was zo zen de laatste weken, maar nu wordt er gesproken over algehele narcose en is mijn datum van tafel.
Ik weet natuurlijk als je geen geplande keizersnede krijgt ook geen datum hebt maar ik ben deze zwangerschap al in gegaan met de belofte van een geplande keizersnede.
De trauma bij Twan komt weer boven. Onder narcose gaan met de gedachtes dat mijn kind niet meer leefde was vreselijk.
Nu twijfel ik enorm aan alles, om dan toch maar een inleiding in te gaan dat scheelt natuurlijk veel rompslomp.

Beetje rommelige blog, maar voel me ook wat rommelig op het moment.